“ول استریت ۲” بازگشت به خانه هنرمندان

در این متن آمده است که پس از نمایش اثر سینمایی “وال استریت” نشستی برگزار شد که در آن جواد طوسی و مهدی خرمدل حاضر بودند. در این نشست، مهدی خرمدل درباره این اثر سینمایی صحبت کرد و توضیح داد که عنوان “وال استریت” نه تنها نام خیابانی در منهتن است، بلکه نماد مالی آمریکا نیز به شمار می‌رود. او افزود که الیور استون، کارگردان اثر سینمایی، از زمان کودکی با بازارهای مالی “وال استریت” آشنا بود و این عنو

به گزارش دیجیاتور به نقل از روابط‌عمومی خانه هنرمندان ایران، دوشنبه چهارم دی ماه پس از نمایش اثر سینمایی «وال استریت»، نشست نقد و بررسی آن با حضور جواد طوسی منتقد هنر هفتم و حقوقدان و مهدی خرمدل مستندساز و مطبوعات‌نگار برگزار شد که اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.

مهدی خرمدل در ابتدای این نشست گفت: درباره این اثر سینمایی باید بگویم به جز اینکه عنوان «وال استریت»، نام خیابانی در منطقه منهتن است، به عنوان نماد مالی آمریکا نیز شناخته می‌شود اما این عنوان برای آقای الیور استون معانی بیش از این نیز داشته است چرا که پدر او یک کارگزار «وال استریت» بوده و از کودکی همه بازارهای مرتبط به آن را دیده است.

وی افزود: او در مصاحبه‌ای که بعد از ساخت این اثر سینمایی انجام داده، به این موضوع اشاره کرده و گفته است «زمانی که پدرش در «وال استریت» کار می‌کرده، حس می‌کرده در حال انجام کاری مقدس است.» چون در آن زمان کارگزارهای «وال استریت» پول زیادی در نمی‌آوردند. همچنین به گفته الیور استون، «وال استریت» در آن زمان به نسبت زمانی که او تصمیم به ساخت این اثر سینمایی می‌گیرد، آنقدر آلوده نبوده است.

وی عنوان کرد: شخصا تجربه کار بورسی داشتم و وقتی برای این اثر سینمایی دعوت شدم تعجب کردم، البته شخصا در بازار سهام ضررهای خیلی سنگین کرده‌ام و تا حدودی مفهومی را که در اثر سینمایی درباره آن صحبت می‌شود، می‌فهمم. ساخت اثر سینمایی درباره «وال استریت» و مفاهیم علم اعداد و عددی که در آن است، شاید خیلی سخت باشد. از همین رو، الیور استون مفاهیم دیگری را در کنار آن آورده تا بتواند مخاطب را حفظ کند. الیور استون باتوجه به آشنایی با آن فضا و دیدن فضای تازه متوجه تغییر شرایط به نسبت زمان پدر خود شده و سعی کرده تا از عناصر جانوری (به عنوان نمادهای استعاری و کنایی) استفاده کند و خودش در مصاحبه‌ها نیز به این موضوع اشاره کرده است.

این مستندساز در ادامه بیان کرد: اثر سینمایی به لحاظ صدا بسیار خوب صداگذاری شده است، نمادهای اثر سینمایی نیز انتخاب کارگردان بوده که از لحاظ تکنیکی کاری قوی انجام داده است. استفاده درست از دوربین روی دست نیز ویژگی دیگر این اثر سینمایی است. الیور استون تمام این اثر سینمایی را در ۹ لوکیشن در نیویورک گرفته و در عین حال سعی کرده تا همه سکانس‌ها را در لوکیشن‌های واقعی فیلمبرداری کند و به عنوان مثال ۴۵ دقیقه از اثر سینمایی در تالار اصلی «وال استریت» فیلمبرداری شده که به شدت کار سختی برای او بوده است.

خرمدل در ادامه گفت: الیور استون برای اینکه بتواند آن تنش موجود در معاملات بازار سهام را انتقال دهد، سعی کرده تا صحنه‌های بازار سهام را با دوربین روی دستی که تنش را بهتر نشان می‌دهد، فیلمبرداری کند. اما در سکانس‌های دیگر اثر سینمایی، دوربین آرام‌تر می‌شود. نباید فراموش کنیم که اثر سینمایی در سال ۱۹۸۷ ساخته شده است. در واقع در آن زمان هنوز امکانات الکترونیکی وجود نداشته و از همین رو فیلمبرداری به این صورت، بسیار کار سختی بوده است. اساس «وال استریت» و بازارهای مالی بر طمع است که در اثر سینمایی نیز به نمایش گذاشته می‌شود مثلا سخنرانی که در اثر سینمایی می‌گوید طمع چیز خوبی است، برگرفته از سخنرانی واقعی در موسسه آموزش عالی کالفرنیا بوده که چند سال پیش انجام شده است.

وی افزود: حتی در بازارهای بورسی نیز منحنی ترس و طمعی وجود دارد که به عنوان مبنای اینکه بازار سهام چطور کار می‌کند، شناخته می‌شود. در واقع فیلمساز نیز بنا بر همین موضوع، تلاش کرده تا مولفه‌های بورسی را به نمایش بگذارد و در این راه تا حد خوبی موفق بوده است. بار دراماتیک اثر نیز به حدی جذاب است که روایت گیرایی را به مخاطب بدهد.

جواد طوسی نیز در ادامه این نشست بیان کرد: این سالن یک پاتوق فرهنگی بوده که خروجی‌اش به آسیب‌شناسی و نگاه نقادانه متمایل است. آنچه که برای من تاسف‌برانگیز است، حضور مخاطبان کم برای نقد و بررسی فیلمی است که موضوع آن موضوع معاصر دوران ماست. امیدوارم تمهیدی اعمال شود و ما بستری را ایجاد کنیم، که جذب حداکثری مخاطب را داشته باشیم تا افراد مختلف بتوانند از اینگونه آثار استفاده کنند.

وی ادامه داد: با وجود همه دشواری‌ها، ما خودمان باید تلاش کنیم تا این فضا نقد و بررسی را ۲ مرتبه سر ذوق آورده تا محیط‌هایی از این دست، دوباره بتوانند آن شور و نشاطی را که در گذشته شاهد آن بودیم به دست آورده و احیا شود. اگر این فضا مهیا شود، قطعا ما بهتر می‌توانیم مطالبات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود را در یک همدلی و همراهی عمومی به سر منزل مقصود برسانیم.

این منتقد هنر هفتم در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اثر سینمایی «وال استریت» یادآور شد: الیور استون در این اثر سینمایی نیز، کماکان همان شناسنامه همیشگی فیلمسازی با عقبه خودش را دارد. او در شکل ظاهری این طور نشان می‌دهد که فیلمساز منتقد به شرایط جامعه خود است و همواره نگاه نقادانه‌ای به رویدادهای آن علوم زمین دارد. به عنوان مثال شما مدلی از پایان‌بندی را که در اثر سینمایی «جِی‌اِف‌کِی» دارد در اینجا نیز می‌بینید. در واقع او آدم‌های جامعه خود را به شمایل نگاری مبدل می‌کند. این موارد فی نفسه، انگار رونمایی از جامعه‌ای است که حتی در بطنش همچنان آشفتگی و دیوانگی افراطی وجود دارد.

«چهره هنرمندان معاصر ایران» در مستندات یکشنبه و «وال استریت ۲» در سینماتک

همچنین در جلسه بعدی هنر هفتم تک خانه هنرمندان اثر سینمایی مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متین‌دفتری و «وال استریت ۲؛ پول هرگز نمی‌خوابد» به کارگردانی اولیور استون نمایش داده و بررسی می‌شود.

این برنامه یکشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۲ از ساعت ۱۷ در سالن فریدون ناصری برگزار می‌شود، پس از نمایش اثر سینمایی نیز نشست نقد و بررسی با حضور سیف‌الله صمدیان فیلمساز و عکاس برگزار خواهد شد.

این مستند درباره عکس‌های مهرداد متین‌دفتری از هنرمندان و پروسه ثبت آن‌ها است.

همچنین پانصد و شصت و هشتمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران دوشنبه یازدهم دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ به نمایش اثر سینمایی «وال استریت ۲: پول هرگز نمی‌خوابد» به کارگردانی الیور استون محصول ۲۰۱۰ اختصاص دارد، پس از نمایش اثر سینمایی نیز نشست نقد و بررسی با حضور مه‌ناز رونقی عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی و مطبوعات‌نگار و مهرزاد دانش منتقد هنر هفتم برگزار می‌شود.

مایکل داگلاس، شایالبوف، کری مولیگان و … بازیگرانی هستند که در این اثر سینمایی ایفای نقش کرده‌اند.

نقد و بررسی اثر سینمایی «وال استریت» با حضور جواد طوسی و مهدی خرمدل برگزار شد. این اثر سینمایی نماد مالی آمریکا است و براساس تجربه شخصی الیور استون ساخته شده است. الیور استون در ساخت و ساز این اثر سینمایی از نمادهای استعاری و کنایی استفاده کرده است. در این اثر سینمایی از لهجه‌های تنشی استفاده شده و از دوربین روی دست نیز بهره برده شده است. این فی