تشخیص سیستم های نوین دارویی برای سلول‌های سرطانی

[ad_1]
محققان موسسه آموزش عالی تبریز توانستند سیستم‌های جدید دارورسانی پایه را بر پایه “پلی‌ساکاریدها/چارچوب‌های آلی کووالانسی” تهیه و شناسایی کنند. استفاده مستقیم از داروهای ضدسرطان عوارض جانبی زیادی دارد، به همین دلیل در طرح تحقیقاتی اخیر بر روی طراحی سیستم‌های دارورسانی جدید، به ویژه با استفاده از نانوذرات، تمرکز شده است. استفاده از چارچوب‌های آلی کووالانسی با پیوندهای ایمنی، برای انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی استفاده شده است. استفاده از نانومواد در نانوپزشکی نیز می‌تواند رویکردهای موثری در تشخیص بیماری و تحویل داروها فراهم کند. اما تا کنون تحقیقی در مورد تحویل داروهای علم عناصر‌درمانی به سلول‌های سرطانی سینه با استفاده از این سیستم‌ها انجام نشده بود. انجام این تحقیق همچنین با مشکلاتی مانند نبود امکانات و ابزارهای لازم و تأثیر افزایش نرخ دلار همراه بود، اما در نهایت به نتایج مطلوب رسید.

به گزارش دیجیاتور به نقل از وزارت علوم، محققان موسسه آموزش عالی تبریز موفق به تهیه و شناسایی سیستم‌های جدید دارورسانی پایه «پلی‌ساکاریدها/چارچوب‌های آلی کووالانسی» به منظور انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی شدند.

حسن نمازی، دانش‌آموخته دکتری علم عناصر آلی پلیمر از موسسه آموزش عالی دالهوزی (Dalhousie) کانادا و استاد موسسه آموزش عالی تبریز در توضیح این طرح که با حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرا شده، گفت: علم عناصر‌درمانی رایج‌ترین روش برای درمان سرطان است. با این حال نباید فراموش کرد که استفاده مستقیم داروهای ضدسرطان با عوارض جانبی ناخواسته زیادی همراه است. به همین دلیل، در دهه‌های اخیر، در زمینه طراحی سیستم‌های دارورسانی جدید، به‌ویژه با استفاده از نانوذرات مطالعات زیادی شده است.

وی خاطرنشان کرد: تجویز مستقیم داروهای ضدسرطان به دلیل تجمع در اندام، بافت یا سلول‌های غیرهدف می‌توانند عوارض جانبی زیادی ایجاد کنند. علاوه بر این، مولکول‌های دارویی ضدسرطان دارای محدودیت‌هایی مانند پایداری پایین، کارآیی هدف‌گیری پایین، نفوذپذیری کم و انتشار غیرکنترل‌شده دارو هستند.

نمازی تصریح کرد: در سال‌های اخیر، سیستم‌های جدید حامل دارو، به ویژه حامل‌های برپایه نانوذرات متخلخل دارای ظرفیت بارگذاری بالا و قابلیت آزادسازی کنترل‌شده دارو تا حد زیادی مشکلات و محدودیت‌ها را برطرف کرده‌اند. چارچوب‌های آلی کووالانسی هم به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود قابل توجه‌ترین مواد آلی متخلخل نوظهور هستند؛ از این‌رو در این طرح تحقیقاتی از چارچوب‌های آلی کووالانسی با پیوندهای ایمنی حاصل شده در نتیجه واکنش آلدهیدها و آمین‌های مختلف بر روی بستری از نانوذرات یا پلی‌ساکاریدها استفاده شد که بتوان از آن‌ها به منظور انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی بهره برد.

وی ادامه داد: امروزه، محققان حوزه نانوپزشکی نیز تأثیر استفاده از نانومواد بر درمان بیماری‌ها را در حوزه بیوپزشکی بررسی و مطالعه می‌کنند و نتایج منتشر شده نشان می‌دهد که عموماً نانومواد قادر هستند رویکردهای موثرتری در تشخیص بیماری و نیز تحویل داروها ارائه دهند. تاکنون مطالعات متعددی برای بررسی قابلیت سیستم‌های نانوکامپوزیتی در دارورسانی سرطان انجام شده است. با این حال جستجوی ما در این منابع نشان داد که تاکنون هیچ تحقیقی در مورد طراحی، سنتز و ارزیابی عملکرد نانوسیستم‌های ارائه شده در این تحقیق، برای حمل و آزادسازی کنترل‌شده داروهای علم عناصر‌درمانی به سلول‌های سرطانی سینه وجود ندارد.

نمازی در پایان خاطر نشان کرد: نبود امکانات، گران شدن داروهای مورد نیاز آزمایش و نداشتن تجهیزات و ابزارها و امکانات لازم برای انجام سنتزهای آزمایشگاهی از جمله چالش‌های موجود در انجام این طرح بود. افزایش نرخ دلار هم بر کند شدن روند فعالیت‌های تحقیقاتی تأثیر به‌سزایی داشت اما با همه این مشکلات، سرانجام این تحقیق به ثمر نشست.

[ad_2]
محققان موسسه آموزش عالی تبریز موفق به تهیه و شناسایی سیستم‌های جدید دارورسانی پایه «پلی‌ساکاریدها/چارچوب‌های آلی کووالانسی» برای انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی شدند. استفاده مستقیم از داروهای ضدسرطان باعث تجمع در اندام‌ها، بافت‌ها یا سلول‌های غیرهدف و ایجاد عوارض جانبی زیادی می‌شود. مولکول‌های دارویی ضدسرطان نیز دارای محدودیت‌هایی همچون پایداری پایین، کارآیی هدف‌گیری پایین و نفوذپذیری کم هستند. در این طرح تحقیقاتی، از چارچوب‌های آلی کووالانسی با پیوندهای ایمنی حاصل شده بر روی بستری از نانوذرات یا پلی‌ساکاریدها استفاده شد تا بتوان از آن‌ها به منظور انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی بهره برد. تاکنون هیچ تحقیقی در مورد طراحی، سنتز و ارزیابی عملکرد نانوسیستم‌های ارائه شده در این تحقیق برای حمل و آزادسازی کنترل‌شده داروهای علم عناصر‌درمانی به سلول‌های سرطانی سینه انجام نشده است. این تحقیق با تمامی چالش‌ها و مشکلاتی که در اجرای آن وجود داشت سرانجام به ثمر نشست.