معدل نرخ بیکاری در حکومت سیزدهم برابر ۸.۷۶ درصد است.

تا سال ۲۰۵۰، جمعیت جهانی به حدود ۹ میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر می‌رسد و جمعیت ایران نیز در کمتر از ۱۰ سال آینده به بیش از ۱۰۰ میلیون نفر خواهد رسید. ایجاد شغل پایدار و تأمین غذا برای این جمعیت از دغدغه‌هایی است که باید در روابط حکومتی‌های کشورها مد نظر قرار گیرد. در حال حاضر، سیستم جذب نیرو از سوی حکومت دچار مشکل شده است و تمرکز حمایت حکومت بر اساس مهارت‌ها و خلاقیت افراد است. بخش خدمات و زراعت نسبت به سایر بخش‌ها در جذب نیرو جوان موفق‌تر عمل کرده‌اند. در دسته‌بندی کار زنان نیز، در سال ۱۴۰۲ تعداد زیادی شغل فعال ایجاد شده است و جمعیت شاغل و بیکار زنان نیز افزایش یافته است. نرخ بیکاری افراد نیز در پاییز ۱۴۰۲ نسبت به سال قبل کاهش یافته است.

به گزارش خبرنگار دیجیاتور، پیش بینی می‌شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۹ میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر برسد. بر همین اساس رسیدن جمعیت ایران به بالاتر از ۱۰۰ میلیون نفر در کمتر از ۱۰ سال آینده قابل پیش بینی است.

ایجاد شغل پایدار در کنار تأمین غذای این حجم از جمعیت یکی از دغدغه‌هایی است که روابط حکومتی گذاران کشورها را ناچار می‌کند تا جلوتر از زمان تصمیم‌گیری داشته باشند. امروز سیستم جذب نیرو از سوی حکومت معنای خود را از دست داده و حمایت‌های حکومت بر پایه خلاقیت و اشتغالزایی افراد بر اساس مهارت‌های کسب شده متمرکز شده است.

مهارت نبودن آموزش‌های دانشگاهی یکی از مسائلی است که برخی کارشناسان حوزه کار با آن مخالف و برخی موافق با روابط حکومتی‌های آموزشی موجود در موسسه آموزش عالی‌ها اظهارنظر می‌کنند. بنا به گفته کارشناسان حوزه کسب و کار، بخش خدمات و زراعت نسبت به سایر حوزه‌ها در جذب نیرو جوان موفق تر عمل کرده‌اند.

محمود کریمی‌بیرانوند، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره بازار کار در برنامه‌ای تلویزیونی عنوان کرد: کاهش و افزایش نرخ بیکاری به عوامل متعددی بر می‌گردد. زمانی می‌توان رونق بازار کار را تأیید کرد که نرخ بیکاری کاهشی و نرخ مشارکت مالی افزایشی باشد. اگر کاهش نرخ بیکاری متأثر از کاهش مشارکت مالی باشد نمی‌توان آن را خیلی قابل توجه دانست.

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون افزود: هیچ گزاره آماری، تحلیلی و کارشناسی وجود ندارد که بیانگر بدتر شدن وضعیت بازار کار در حکومت سیزدهم باشد. کاهش نرخ بیکاری و افزایش نرخ مشارکت مالی اتفاق افتاده و کاهش نرخ بیکاری در سه فصل سال‌جاری هم‌راستا با افزایش نرخ مشارکت مالی بوده است.

کریمی‌بیرانوند ادامه داد: فصل بهار ۱۴۰۲ تعداد ۷۲۸ هزار نفر خالص اشتغال ایجادی داشتیم که در تابستان به ۹۰۷ هزار نفر رسید و آخرین آمار مربوط به فصل پاییز، حکایت از ۷۰۶ هزار اشتغال در کشور دارد.

وی خاطرنشان کرد: البته کاهشی‌بودن نرخ بیکاری نشانه این نیست که بازار کار به حالت مطلوب و پایدار رسیده، اما روند کاهش نرخ بیکاری، مثبت است.

وی با بیان این‌که متوسط نرخ بیکاری در حکومت‌های نهم و دهم ۱۱.۳۵ درصد و در حکومت‌های یازدهم و دوازدهم ۱۰.۷۱ درصد بوده است، گفت: فاصله کاهش نرخ بیکاری میان حکومت نهم و دهم ۳ درصد و حکومت‌های یازدهم و دوازدهم ۲ درصد بود.

معاون اشتغال وزیر کار با اشاره به این‌که معدل نرخ بیکاری در حکومت سیزدهم تا امروز ۸.۷۶ درصد است، بیان کرد: معدل نرخ بیکاری کشور از ۸۴ آغاز شده و قبل شروع حکومت سیزدهم ۱۱.۳۹ درصد بود، اکنون در کانال ۸ درصد قرار دارد.

کریمی‌بیرانوند تصریح کرد: حکومت سیزدهم زمانی بازار کار را تحویل گرفت که به دلیل شیوع کرونا شاهد خروج نیروی کار زیاد بودیم و رونق دادن به بازاری که نیروی کار از آن خارج شده، خیلی سخت‌تر از رونق دادن به بازار کاری است که عوامل طبیعی روی آن اثر ندارد.

بهبود وضعیت بازار کار زنان

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت کار با اشاره به جمعیت زنان شاغل افزود: در آغاز به کار حکومت سیزدهم جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر زنان کشور ۳۱ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر بود که در پاییز ۱۴۰۲ به ۳۲ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر رسیده است. افزایش جمعیت فعال نشان از امید به یافتن شغل دارد و یکی از شاخص‌های مهم برای ایجاد رونق بازار کار است.

وی اضافه کرد: جمعیت فعال زنان کشور از ۴ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر در پاییز ۱۴۰۱ به ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در پاییز ۱۴۰۲ رسیده یعنی ۵۰۰ هزار نفر امید به یافتن شغل دارند؛ همچنین جمعیت شاغل زنان از ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در پاییز سال گذشته در پاییز امسال به ۴ میلیون نفر رسیده که شاهد افزایش ۶۰۰ نفری زنان در بازار کار هستیم. علاوه بر این، جمعیت بیکار حوزه زنان در ۱۴۰۲ نسبت به سال قبل ۳۷۰ هزار نفر کاهش داشته است.

جمعیت فعال و نرخ بیکاری

بر اساس مرکز آمار ایران، در پاییز ١٤٠٢، بررسی سهم جمعیت ١٥ ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که ۸.۱ درصد جمعیت شاغل، به دلایل مالی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کمتر از ٤٤ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ٣٧.٧ درصد از شاغلان ١٥ ساله و بیشتر، ٤٩ ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.

همچنین بررسی نرخ بیکاری افراد ١٥ ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ۷.۶ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه سال قبل (پاییز ١٤٠١)، ٠.٦ درصد کاهش یافته است.

با توجه به این متن، پیش بینی می‌شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۹ میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر برسد. همچنین، رسیدن جمعیت ایران به بالاتر از ۱۰۰ میلیون نفر در کمتر از ۱۰ سال آینده قابل پیش بینی است. ایجاد شغل پایدار و تأمین غذای این حجم از جمعیت یکی از دغدغه‌هایی است که روابط حکومتی گذاران را ناچار می‌کند تا جلوتر از زمان تصمیم‌گیری داشته باشند. سیستم جذب نیرو از سوی حکومت معنای خود را از دست داده است و حمایت‌های حکومت متمرکز بر اساس مهارت‌های کسب شده و خلاقیت افراد است. مهارت نبودن آموزش‌های دانشگاهی یکی از مسائلی است که برخی کارشناسان حوزه کار با آن مخالف و برخی موافق هستند و بنا به گفته کارشناسان حوزه کسب و کار، بخش خدمات و زراعت نسبت به سایر حوزه‌ها در جذب نیرو جوان موفق تر عمل کرده‌اند. بررسی نرخ بیکاری نشان می‌دهد که زمانی می‌توان رونق بازار کار را تأیید کرد که نرخ بیکاری کاهشی و نرخ مشارکت مالی افزایشی باشد و از کاهش نرخ بیکاری باید نتیجه گرفت که موثرترین عامل در کاهش آن نرخ مشارکت مالی باشد. نرخ بیکاری در حکومت سیزدهم کاهش یافته است و این نشان می‌دهد که وضعیت بازار کار بهبود یافته است. جمعیت زنان شاغل در ایران در حکومت سیزدهم افزای