یونسکو اعلام کرد: “آثار خلاقانه صحنه نمایش، پیام روز جهانی آرامش در سال ۲۰۲۴ است.”

[ad_1]
در این متن، پیام یون فوسه برنده نوبل نوشتار خلاقانه ۲۰۲۳ در روز جهانی صحنه نمایش را بیان کرده است. وی معتقد است که آثار خلاقانه آرامش است و هر فردی، در حالی که منحصر به فرد است، همچنین شبیه سایر افراد دیگر است. وی همچنین به این نتیجه رسیده که آثار خلاقانه، با جهان‌شمول کردن چیزهای کاملاً منحصربه‌فرد، قادر است تفاوت‌ها را ادغام کند و مرزهای بین افراد و ملت‌ها را بشکند. آثار خلاقانه به نوعی یک راز است که ما را از محدودیت‌های خود فراتر می‌برد و ما را به سمت مفهومی بزرگتر سوق می‌دهد. آثار خلاقانه، بر خلاف منازعه و بحران‌های انسانی، تفاوت‌ها را بیان می‌کند و چیزهایی که خارجی هستند را به عنوان تهدید نمی‌بیند. به نظر پیام یون فوسه، آثار خلاقانه با شباهت‌ها و تفاوت‌ها کنار می‌آید و این تنوع در آثار خلاقانه واقعی، منازعه و تهدید به وجود خود را نماد می‌کند. به همین دلیل، وی معتقد است که آثار خلاقانه آرامش است. روز جهانی صحنه نمایش هر سال در مطالعات تاریخی ۲۷ مارس (۸ فروردین) جشن‌گرفته می‌شود.

به گزارش دیجیاتور به نقل از سایت موسسه بین المللی صحنه نمایش، پیام یون فوسه برنده نوبل نوشتار خلاقانه ۲۰۲۳ در روز جهانی صحنه نمایش چنین است:

«آثار خلاقانه آرامش است

هر فردی منحصر به فرد و در عین حال مانند هر فرد دیگری است. ظاهر بیرونی قابل مشاهده ما با هر کس دیگری فرق دارد، البته که خوب است، اما یک چیز دیگر هم هست که درون هر یک از ماست و به تنهایی متعلق به خود شخص به تنهایی است. ممکن است ما این را روح آنها بنامیم. یا ممکن است به این نتیجه برسیم که به آن برچسب نزنیم و آن را به حال خود رها کنیم.

اما در حالی که همه ما شبیه هم نیستیم، شبیه هم نیز هستیم. مردم هر نقطه از جهان اساساً شبیه هم هستند، مهم نیست به چه زبانی صحبت می‌کنیم، چه رنگ پوستی داریم و رنگ موی ما چیست.

این ممکن است به نوعی یک پارادوکس باشد: اینکه ما کاملاً شبیه هم و در عین حال کاملاً متفاوت هستیم. شاید هر فردی ذاتاً در پیوند جسم و روح خود متناقض باشد، ما شامل زمینی‌ترین و محسوس‌ترین وجود و چیزی هستیم که از محدودیت‌های مادی و زمینی فراتر می رود.

آثار خلاقانه، آثار خلاقانه خوب، به روش شگفت‌انگیز خود موفق می‌شود چیزهای کاملاً منحصربه‌فرد را به شکلی جهان‌شمول ترکیب کند. این به ما امکان می‌دهد بفهمیم که چه چیزی متفاوت است – ممکن است بگویید چه چیزی خارجی است – در حالی که جهانی است. با انجام این کار، آثار خلاقانه مرزهای بین زبان‌ها، مناطق جغرافیایی و کشورها را درهم می‌شکند و با این کار نه تنها ویژگی‌های فردی هر شخص، بلکه به معنای دیگر، ویژگی‌های فردی هر گروه از مردم، برای مثال هر ملتی را گرد هم می‌آورد.

آثار خلاقانه این کار را با هم‌سطح کردن تفاوت‌ها و یکسان کردن همه چیز انجام نمی‌دهد، بلکه برعکس، با نشان دادن آنچه با ما متفاوت یا بیگانه است، این کار را می‌کند. همه هنرهای خوب دقیقاً حاوی چنین عناصری هستند: چیزی بیگانه، چیزی که ما نمی‌توانیم کاملاً درک کنیم و در عین حال به نوعی درک می‌کنیم. به اصطلاح دربرگیرنده یک راز است. آنچه ما را مجذوب خود می‌کند و به همین دلیل ما را از محدودیت‌های خود فراتر می‌راند و با این کار ماورایی را ایجاد می کند که همه آثار خلاقانه باید هم در خود داشته باشد و هم ما را به سمت آن سوق دهد.

من هیچ راه بهتری برای جمع کردن متضادها سراغ ندارم. این رویکرد دقیقاً معکوس نسبت به درگیری‌های خشونت‌آمیزی است که در جهان شاهد آن هستیم، که اغلب با استفاده از غیرانسانی‌ترین اختراعاتی که فناوری در اختیار ما قرار داده است، وسوسه ویرانگری را برای از بین بردن هر چیز خارجی، هر چیزی منحصر به فرد و متفاوت ایجاد می‌کند. اقدامات خشونت‌آمیز در جهان وجود دارد. منازعه وجود دارد. مردم جنبه حیوانی نیز دارند که با غریزه تجربه کردن دیگری؛ هر چیز خارجی به جای رازی جذاب، به‌عنوان تهدیدی برای وجود خود محسوب می‌شود.

چنین است که منحصر به فرد بودن – همه آن تفاوت‌هایی که همه ما می‌توانیم ببینیم – ناپدید می‌شود و به یک شباهت جمعی می‌رسد که در آن هر چیز متفاوت تهدیدی است که باید ریشه کن شود. چیزی که از بیرون به عنوان تفاوت دیده می‌شود، مثلاً در مذهب یا ایدئولوژی سیاسی، به چیزی تبدیل می‌شود که باید شکست خورده و از بین برود.

منازعه نبرد با چیزی است که در اعماق همه ما نهفته است: چیزی منحصر به فرد. و همچنین نبردی با آثار خلاقانه است، علیه آنچه در اعماق تمام آثار خلاقانه نهفته است.

من در اینجا نه در مورد صحنه نمایش یا متن تئاتر‌نویسی به طور خاص، که در مورد آثار خلاقانه به طور کلی صحبت کرده‌ام، اما دلیلش این است که چنان که گفتم، تمام هنرهای خوب، عمیقاً حول یک چیز می‌چرخد: چیزی به طور کامل منحصر به فرد، کاملاً خاص، و جهانی کردن آن. یکی کردن امر خاص با امر کلی از طریق بیان هنرمندانه آن: نه از بین بردن ویژگی آن، بلکه برجسته کردن این ویژگی، و اجازه دادن به اینکه آنچه بیگانه و ناآشنا است به وضوح در آن بدرخشد.

منازعه و آثار خلاقانه متضاد یکدیگرند، همانطور که منازعه و آرامش متضاد یکدیگرند – به همین سادگی. آثار خلاقانه آرامش است.

روز جهانی صحنه نمایش ۲۷ مارس (۸ فروردین) است.

[ad_2]
آثار خلاقانه آرامش است. آثار خلاقانه می‌تواند افراد و جوامع را به هم پیوند دهد و تفاوت‌ها را برهم زده و در هم می‌آمیزد. آثار خلاقانه از طریق بیان منحصر به فرد خلقکرده‌ها، علت تمایز فردی را بیان می‌کند. درک این تفاوت‌ها و پذیرش بیگانگی و افرادی که با ما متفاوت هستند، می‌تواند جامعه‌ها را به هم متصل کند و درک مشترکی بین مردم ایجاد کند. آثار خلاقانه آرامش و توازن است و با نشان دادن آنچه که با ما متفاوت یا بیگانه است، کار می‌کند. آثار خلاقانه به ما امکان می‌دهد تا بهتر بفهمیم و آزادانه با تفاوت‌ها همراه شویم. در عین حال، منازعه باعث نابودی و خروج از مدار عادت می‌شود و با آثار خلاقانه در مقابل رفتار و تمایل منازعه آمیز مبارزه می‌کند. آثار خلاقانه و توازن این تفاوت‌ها در ما را نجات می‌دهد و باعث ایجاد همبستگی و وحدت در بین مردم می‌شود. آثار خلاقانه فقط درگیری و خشم را نمی‌خواهد، بلکه برتری ذات ما بر تفاوت‌ها و بیگانگی‌ها را نشان می‌دهد. آثار خلاقانه آرامش و علاقه به تمام بشر است و همین علاقه به آرامش را به ما می‌آموزد. در روز جهانی صحنه نمایش، آثار خلاقانه برای دوستی و همبستگی جهانیمان راه را می‌آشکار می‌کند.