بازنویسی عنوان به زبان فارسی: “صبحانه با زرافه‌ها: هیچ تاریکی (دارک) نیست” / “خماری (دارک) ایرانی خلق نکرده‌ایم”

این متن درباره یک نشست خبری پس از نمایش اثر سینمایی “صبحانه با زرافه ها” است که با حضور عوامل این اثر سینمایی در خانه برگزار شد. در نشست خبری، سروش صحت کارگردان اثر سینمایی درباره اعتقادات و هدف اثر سینمایی صحبت کرد و بیان کرد که این اثر سینمایی درباره رفاقت و بخشش است. او همچنین در مورد همکاری با سایر عوامل و اقتباس از نوشتار خلاقانه ایران و جهان صحبت کرد. سایر عوامل اثر سینمایی نیز در نشست حضور داشتند و عناوین مختلفی مانند آهنگسازی، طراحی صحنه و تهیه کنندگی را بررسی کردند. تمامی عوامل درباره پایان و مناسب بودن اثر سینمایی برای همه رده های سنی نیز صحبت کردند. در کل، در این نشست خبری عوامل اثر سینمایی درباره فرآیند ساخت و غرفه های اثر سینمایی صحب

به گزارش خبرنگار دیجیاتور، نشست خبری اثر سینمایی «صبحانه با زرافه ها» بامداد یکشنبه ۱۵ بهمن بعد از نمایش این اثر سینمایی با حضور عوامل در خانه برگزار شد.

سروش صحت در ابتدا در سخنانی عنوان کرد: من و ایمان صفایی سال هاست با هم کار می کنیم و هرچه ساختیم علایق و سلایق ماست. همیشه درباره آنچه دوست داریم گپ می زنیم. خشایار موحدیان برادر من است که تدوینگر هم هست. من چقدر خوش شانس هستم که این بازیگران را داشتم.

صحت درباره اینکه فیلمش هجویه ای علیه جهان مدرن است یا خیر، بیان کرد: جهان مدرن خودش به اندازه کافی پیچیده است و خودش هجویه ای علیه خودش است.

وی همچنین درباره اقتباس در اثر سینمایی هایش تصریح کرد: خیلی دلمان می خواهد از نوشتار خلاقانه ایران و جهان استفاده کنیم یکی از رویاهای ماست. دورخیز هم کرده ایم اما یا مشکلاتی بوده یا خودمان نتوانسته ایم. امیدوارم برای من این موقعیت پیش بیاید.

این کارگردان درباره ایده اثر سینمایی بیان کرد: ما سه روایت خیالی در ذهن داشتیم اولی روایت خیالی رفاقت چند آقا بود و داستانی هم درباره رفاقت چند زن بود و حتی روایت خیالی دوستی چند مرد و چند زن که تم این اثر سینمایی درباره مورد اول است و همچنین درباره مرگ و زندگی و اینکه بخشش گاهی راهگشاست و گاهی هم برعکس.

وی درباره اینکه از چه سینمایی تاثیر گرفته است، یادآور شد: هر فیلمی یا کتابی که می بینیم و می خوانیم و هر لحظه ای که دوست داریم روی ما تاثیر می گذارد. من این اثر سینمایی را مدیون کمک های آرمان فیاض فیلمبردار می دانم و حتی آهنگساز و دیگر عوامل است.

در ادامه مهیار علیزاده آهنگساز درباره همکاری با صحت گفت: من سروش صحت و کارهای قدیمش را خیلی دوست داشتم. فضای اثر سینمایی هایش خیلی متفاوت است. من دیر به پروژه رسیدم و وقت کمی داشتم و این استرس زیادی داشت. از خشایار موحدیان ممنونم که تلفنی خیلی از مواردی را که در ذهن صحت بود به من توضیح داد.

خشایار موحدیان نیز در سخنانی عنوان کرد: امیدوارم ریتم اثر سینمایی خوب بوده باشد. من و سروش همدیگر را در فیلمسازی درک می کنیم و می دانیم از هم چه می خواهیم.

آرمان فیاض فیلمبردار نیز یادآور شد: خاطرم است لحظه ای که صحت به من زنگ زد و پیشنهاد داد خیلی خوشحال بودم. بعد از او کار کردن برای من با کارگردانی دیگر سخت است. او طبع بلندی دارد و روح بزرگی که باعث می شود همه نقاط تاریک وجود شما روشن شود. این همکاری برای من فوق العاده بود. من راهی را رفتم که صحت نشانم داد.

سپس امیرحسین حداد طراح صحنه درباره شکل گیری روایت براساس صحنه عنوان کرد: صحت خیلی آموزگار خوبی بود و خیلی چیزها به من یاد داد. کار با او و پیدا کردن جهانش خیلی سخت است.

صحت در ادامه گفت: ما در زندگی به لوکیشن هایی نیاز داریم که روح داشته باشد و همچنین لانگ شات خوب و غیر از این دیگر چه می خواهیم.

صحت در پاسخ به سوالی درباره پایان دارک اثر سینمایی تصریح کرد: اتفاقاً به نظرم پایات اثر سینمایی خیلی آرام و لایت بود چون با بخشش و امید و زندگی همراه بود. ۱۰ دقیقه آخر اثر سینمایی برای ما یک چیز دیگر بود چون حرف اصلی روشنایی در کار بود. همه ما می خواستیم اثر سینمایی دارک نباشد.

این کارگردان درباره اینکه فیلمش برای همه رده های سنی مناسب است یا خیر جواب مثبت داد.

صحت درباره مناسب بودن فیلمش برای خانواده بیان کرد: همیشه دلم می خواهد کاری که می سازم برای خانواده ها مناسب باشد.

وی درباره دغدغه خود از ساخت اثر سینمایی عنوان کرد: توجه به زندگی و اینکه چقدر آسیب پذیر است و به لحظه بند است و چقدر باید قدرش را بدانیم دغدغه من بود چون مرگ در کمین است و اشتباهاتی می تواند این لحظات شیرین را از دست ما دربیاورد.

صفایی نیز بیان کرد: من ۱۶ سال است که می نویسم و زندگی خود را هم از صحت یاد گرفته ام.

سیدمصطفی احمدی تهیه کننده اثر سینمایی در ادامه درباره این همکاری بیان کرد: من همیشه دوست داشته ام با آقای صحت کار کنم و پژمان جمشیدی باعث شد این مساله اتفاق بیفتد.

پژمان جمشیدی بازیگر اثر سینمایی که تلفنی در این نشست حضور داشت در سخنانی گفت: من برای ادامه تصویربرداری «زیرخاکی» سر کار هستم و نتوانستم در نشست حضور داشته باشم. برای من افتخار بود در این اثر کار کنم و خوشحالم. صحت من را به بازیگری معرفی کرد و کارگردان سریال «پژمان» بود. او و قاسمخانی ها هر بار از من کاری بخواهند حتماً بازی خواهم کرد.

وی با قدردانی از خبرنگاران اضافه کرد: ممنون اصحاب رسانه هستم که تا این موقع شب خبر نشست را پوشش می دهند.

صحت درباره اقتباس از اثر سینمایی «خماری» بیان کرد: ما وقتی فیلمنامه را نوشتیم یاد «هنگ اور» نبودیم ولی بعد به خودمان گفتیم بابد کاری کنیم اثر سینمایی شبیه «هنگ اور» نباشد. اثر سینمایی به «هنگ‌ اور» شباهت دارد و اگر بگوییم نه دروغ گفته ایم اما این نبود که از روی آن کپی کرده باشیم ولی در ادامه تلاش کردیم شبیه نباشد. حتماً هر چه خوانده ایم یا دیده ایم یا حتی بو کرده ایم در ذهن ما و طبیعتاً در اثر سینمایی اثرش را داشته است.

صفایی هم در ادامه گفت: من شهادت می دهم آقای صحت اثر سینمایی «هنگ اور» را ندیده بود و بعداً اثر سینمایی را دید. (با خنده)

صحت در پاسخ به سوالی درباره دغدغه اثر سینمایی و ترویج برخی موارد خلاف میراث در اثر سینمایی گفت: این اثر سینمایی برآمده از اعتقادات من است. به نظرم، «صبحانه با زرافه‌ها» در ترویج دوستی است. اگر ما در اثر سینمایی درباره مواد مخدر صحبت کرده‌ایم، به معنای ترویج آن نیست؛ بلکه می‌خواستیم نشان دهیم که مشکلات از همان نشات می‌گیرد.

وی اضافه کرد: می‌دانم که همیشه نمی‌توانیم ببخشش داشته باشیم؛ اما اگر به آن دقت کنیم می‌بینیم که با بخشش زندگی بهتر می‌شود. شاید چون آدم پر اشتباهی هستم، می‌خواهم که بخشش هم ترویج پیدا کند.

اثر سینمایی دغدغه دارد، همه ما به بخشیده شدن و کمی گذشت نیاز داریم. آدم ها در اثر سینمایی می گویند ببخش و اگر نفر بعدی نمی بخشد مشکل بعدی پیش می آید. آنچه را می توانیم ببخشیم اگر ببخشیم زندگی ادامه می یابد.

وی درباره پایان تلخ اثر سینمایی نیز اظهار کرد: سکانس پایانی تلخ نیست. پایان، تلخ است. بیاید پایان تلخ را به شیرینی نگاه کنیم. تلخی پایان را شیرین ببینیم و بگوییم.

نتیجه گیری این متن این است که اثر سینمایی “صبحانه با زرافه ها” به ترویج دوستی می پردازد و رویای اقتباس از نوشتار خلاقانه ایران و جهان را دارد. این اثر سینمایی همچنین مسائلی مانند رفاقت، مرگ و زندگی، بخشش و قدر دانی را به تصویر می کشد. کارگردان و بازیگران از همکاری با یکدیگر خوشحال بوده و اثری با پیام های جامعه پذیری و بخشش را ترویج می دهد. این اثر سینمایی مناسب برای همه رده های سنی است و دغدغه اصلی آن زندگی و توجه به لحظه و ارزش آن است. پایان اثر سینمایی تلخ است و نیاز است آن را به شیرینی نگاه کنیم.