عوامل جشنواره صحنه نمایش فجر به بدیهیات طراحی صحنه اهمیتی نداده‌اند

طراح صحنه با سابقه صحنه نمایش در بررسی آثار بخش صحنه‌ای جشنواره صحنه نمایش ایران چهل و دومین جشنواره بین‌المللی صحنه نمایش فجر، اعلام کرده که تقریبا طراحی صحنه قابل‌توجهی در بین آثار دیده نمی‌شود و این بخش به کارها آسیب‌زده است. او بیان کرده که طراحی‌هایی که به صورت مینی‌مال استفاده می‌شوند، به‌شدت فقیرانه، بی‌چیز و در اجرا شلخته و کثیف هستند. این آسیب‌ها را به عدم توجه به زمان و هزینه ارزیابی و همچنین عدم رعایت تناسب عنوان و تصریح می‌نماید. او معتقد است که طراحی صحنه نمایش‌های شهرهای دیگر بیشتر با فضای اجرا همخوانی دارد و اعلام کرده که مهم‌ترین نکته آسیب زننده در طراحی صحنه، عدم رعایت تناسب و نسبت‌ها است.

به گزارش خبرنگار دیجیاتور، پیام فروتن، طراح صحنه با سابقه صحنه نمایش ایران و از اعضای هیات داوران بخش مسابقه صحنه نمایش ایران چهل و دومین جشنواره بین‌المللی صحنه نمایش فجر، در ارزیابی آثار بخش صحنه‌ای جشنواره چهل‌ و دوم گفت: تقریبا طراحی صحنه قابل‌تاملی در بین آثار دیده نمی‌شود. این بخش به‌شدت به کارها آسیب‌زده، در راستای اثر نیستند و حتی به متن و کارگردانی هم آسیب زده‌اند.

این استاد موسسه آموزش عالی با اشاره به نمایش‌هایی که از طراحی صحنه مینی‌مال استفاده کرده‌اند، ادامه داد: خیلی از کارها طراحی‌های‌شان را مینی‌مالیسم می‌نامند اما آنچه دیده‌ایم مینی‌مالیسم نیست. خیلی فقیرانه، بی‌چیز و در اجرا شلخته و کثیف روی صحنه رفته‌اند.

وی دلیل این آسیب را در ۲ عامل زمان و پول ارزیابی و تأکید کرد که تا این لحظه طراحی صحنه قابل‌توجهی ندیده است.

فروتن درباره حضور طراحان شناخته‌شده در آثار جشنواره گفت: تقریبا اسم‌هایی که می‌بینم پیش از این نشنیده بودم.

این طراح صحنه صحنه نمایش و هنر هفتم در پاسخ به این پرسش که آیا در بخش طراحی صحنه بین آثار تهرانی و آثار دیگر شهرهای کشور تفاوت دیده می‌شود، گفت: کارهای تهرانی معمولا متفرعن هستند و تمایل به خودنمایی دارند. این رویکرد اگر آگاهانه و در راستای اثر باشد، بد نیست اما طراحی صحنه نمایش‌های شهرهای دیگر بیشتر با فضای اجرا همراه است.

وی مهم‌ترین نکته آسیب‌زننده به طراحی صحنه را عدم رعایت تناسب عنوان و تصریح کرد: تقریبا در تمام کارهای این بخش، بدیهیات طراحی صحنه در نظر گرفته نشده که اولین آن تناسب است. تناسب صحنه نمایش و طراحی و نسبت‌های دکور با سالن هماهنگی ندارد، بین اجزای دکور نسبت لازم برقرار نمی‌شود، تعویض دکور نسبت به زمان تعویض و ریتم اجرا رعایت نمی‌شود و در نتیجه دکور به ارگانیسم پویا و بانشاط در اجرا تبدیل نمی‌شود.

نتیجه گیری این متن از ارزیابی آثار بخش صحنه‌ای جشنواره چهل‌ و دوم بین‌المللی صحنه نمایش فجر به این نتیجه می رسد که طراحی صحنه در بیشتر کارها قابل‌تاملی وجود ندارد و این بخش به کارها آسیب زده است. طراحی صحنه در آثار تهرانی متفرعن و تمایل به خودنمایی دارد در حالی که در آثار شهرهای دیگر بیشتر با فضای اجرا همراه است. عدم رعایت تناسب عنوان و تصریح مهمترین نکته آسیب‌زننده به طراحی صحنه است که باعث عدم هماهنگی طراحی و نسبت‌های دکور با سالن، عدم برقراری نسبت لازم بین اجزای دکور و عدم رعایت زمان تعویض و ریتم اجرا می‌شود.