سیاه‌پوشان روباه در مستند “رقصنده با گرگ”

در گفت‌وگویی که درباره اثر سینمایی مستند “رقصنده با گرگ” در قالب جشنواره اثر سینمایی عمار برگزار شده بود، کارگردان این اثر سینمایی علی عارضی اظهار داشت که هدف از ساخت این اثر سینمایی روایتی غیرمستقیم از مسائل خاورمیانه است و نه فقط یک خبر مستقیم. او افزود که نماد گرگ و کلاغ در اثر سینمایی به تمثیلی در خاطر خود و تیم سازنده اشاره دارند و مصداق منازعه روانی کشورهای غربی، به ویژه آمریکا است. عارضی همچنین به تصاویر سران آشوب و اغتشاشات ۱۴۰۱ در تیتراژ پایانی اثر سینمایی اشاره کرد و بیان کرد که این تصاویر برای ماهیت بازی رسانه‌ای بوده و دست‌اندرکاران این اثر نه دوستدار ایران و نه جمهوری اسلامی هستند و برای منافع شخص

به گزارش دیجیاتور به نقل از ارتباطات سازمانی جشنواره مردمی اثر سینمایی عمار، علی عارضی کارگردان مستند «رقصنده با گرگ» در نشست خبری این اثر سینمایی که در قالب چهاردهمین جشنواره اثر سینمایی عمار اکران شد، گفت: وقتی سوژه مطرح‌ شد، به این نتیجه رسیدیم که خیلی مستقیم و خبری به آن نپردازیم و سعی‌کردیم یک روایت خطی غیرمستقیم را داشته‌باشیم.

نعمت‌الله سعیدی کارشناس هنر هفتم در این رابطه عنوان کرد: مستقیم و غیرمستقیم بودن برای ما ۲ پیشینه دارد. یکی پیشینه تاریخی و فرهنگی خودمان است که «اهدنا الصراط المستقیم» به ذهن ما می‌رسد و در زمان‌هایی منظور ما از مستقیم و غیرمستقیم، قصه است، باید عرض‌کنم اتفاقا این اثر سینمایی مستقیما سراغ سوژه خودش رفته و مساله‌ای را که نه تنها خاورمیانه در ۳۰ سال اخیر، بلکه کل مطالعات تاریخی معاصر ما را تحت تاثیر خودش قرارداده، مطرح کرده‌است.

وی افزود: این مستند سوژه خود را به خوبی روایت کرده است، من فکر نمی‌کنم اثر سینمایی بخواهد بین اتفاقی که در روایت خیالی رخ داده (دروغ رسانه‌ای که یک دختر خانم نقل می‌کند) و اتفاقاتی که در داخل کشور ما رخ‌داده است، مقایسه‌ای انجام‌دهد، این تنها یکی از نتایج خیلی فرعی اثر است.

علی عارضی در پاسخ به سخنان سعیدی گفت: باید عرض‌کنم از این اثر هم می‌توان خوانشی مستقیم و هم غیرمستقیم داشت. منظور ما از اینکه روایت غیرمستقیم بوده‌است، این است که از همان ابتدا به ماجرای اغتشاشات ورود پیدا نکردیم تا مثلا دست‌های پشت‌پرده را افشا کنیم. بلکه ما پرونده را باز کردیم. تیم سازنده از این جهت به این سوژه علاقه‌مند بود که این سوژه، چیزی مبتلابه در خاورمیانه بوده و این شگرد منازعه روانی کشورهای غربی و به ویژه آمریکا است. گرگ‌ها در نمادشناسی، غالبا نماد دشمن هستند و از طرفی، کلاغ‌ها هم سروصدای زیادی دارند و می‌توانند شیپورچی گرگ‌ها باشند. همینطور تمثیلی در خاطرم بود که وقتی گرگ‌ها می‌خواستند به شکار بروند، این کلاغ‌ها هستند که آن‌ها را هدایت می‌کنند. البته این هدایت کلاغ‌ها از روی لطف نیست، بلکه می‌خواهند از پسمانده شکار گرگ‌ها، تغذیه ‌کنند. این علاقه شخصی و تیم سازنده بود که این تمثیل‌ها و استعاره‌ها وجود داشته‌باشد.

سعیدی در تکمیل موارد عنوان شده توسط عارضی گفت: اگر بخواهیم ساختار این اثر را با مسایل داخل کشور تطبیق ‌دهیم، نه اینکه مخاطب به معنی این نمادها پی نمی‌برد یا اینکه چرا نماد گرگ و کلاغ در این اثر اینقدر کم اهمیت است بلکه در ساختار ما اگر بخواهیم این مفاهیم را تطبیق ‌دهیم، این کلاغ‌ها هستند که به ما حمله می‌کنند و گرگ‌ها ۴۰ سال است که جرات حمله به ما را پیدا نکرده ‌اند.

وی در رابطه با جشنواره عمار گفت: نیروهای بسیاری در دوره‌های گذشته بودند که شاید آرمان‌های قوی‌تری هم داشتند اما مثل سال‌های اخیر، نمی‌توانستد اثر سینمایی بسازند. چون واقعیت مستندسازی در حال تغییر است. به طور خلاصه، رسانه در تعریف ما، ابلاغ مبین است. خود خدا پیامبر را توبیخ می‌کند که چرا فکر می‌کنی هدایت از جانب تو است. وظیفه مستند نیز ابلاغ مبین است. شدت اتفاقات اخیر به قدری جدی و گسترده‌ است که ما از آن جا می‌مانیم. انصافا این سوژه که یک دختربچه با دروغ خود، به مدت ۳۰ سال سرنوشت خاورمیانه و دنیا را تغییر دهد، جذاب است. چند نفر از ما پیش از این نیره را می‌شناخت؟ بنا به دلایلی، این کار رسانه‌ای در خود عراق و ایران ضریب‌ نخورد. فکر می‌کنم تنها بعضی از افراد که کار تخصصی رسانه‌ای می‌کردند، از این ماجرا با خبر بودند. کار ما نه دفاع است و نه حمله. کار مستند آرام است. با کسی منازعه ندارد و فقط ابلاغ مبین می‌کند. با این اقدام، هم دفاع می‌کند و هم حمله.

علی عارضی در مورد به کارگیری تصاویر سران آشوب اغتشاشات ۱۴۰۱ در تیتراژ پایانی گفت: می توانم بگویم که ما تمام اثر سینمایی را برای آن ۲۰ ثانیه تیتراژ ساختیم. در ابتدای کار، طرح ما چیز دیگری بود و قرار بود در مورد وقایع اغتشاشات و با محوریت این اراذل، کاری بسازیم. اما تصمیم ‌گرفتیم که این بخش را به انتهای کار منتقل‌ کنیم. به نظر من تمام ۵۰ دقیقه اثر، مقدمه‌ای بود برای ۲۰ ثانیه تیتراژ پایانی تا بگوییم این‌ها هم از همین قماش‌ هستند یعنی واقعیت آن است که این یک بازی رسانه‌ای گسترده است و اینها نه دوستدار ایران‌ هستند و نه جمهوری اسلامی و با ایران ضدیت دارند و برای منافع شخصی خودشان است که این هیاهو را به پا کرده‌اند.

عارضی در مورد فراهم‌ کردن آرشیو این اثر اشاره‌کرد: تنها مشکل ما آرشیو بود. در مورد مستندهای آرشیوی باید بگویم که ما برای این مستند، به صورت صددرصدی از شبکه جهانی استفاده‌کردیم و از هیچ آرشیو ویژه موسسه خاصی استفاده نکردیم. برای کارهای قبلی هم استفاده اعظم ما از شبکه جهانی بود. هم اکنون شبکه جهانی منبع عظیمی برای کارکردن و پیدا کردن سوژه است. اما باید با یک وقت‌گذاری مناسب به سراغ آن برویم.

وی ادامه داد: در کارهای ما، خیلی وقت‌ها، آرشیو به منابع پژوهش اضافه کرده‌است. در مورد بسیاری از ایده‌هایی که در این اثر هم بود، ما فیلمنامه را نوشته‌بودیم اما به واسطه آرشیو، بخش‌هایی اضافه‌ شد، به نظر من خیلی نباید معطل آرشیو ماند و باید کار را شروع کرد و می‌توان از شبکه جهانی کمک‌ گرفت. البته به یک تیم چندنفره برای جست‌وجو نیاز است. باتوجه به اینکه دوست‌ نداشتیم یک رپورتاژ خبری داشته‌باشیم، ما چندبار فیلمنامه را عوض‌کردیم. این تنها چالش ما در ساخت و ساز اثر به حساب می‌آید. در این اثر سعی‌کردیم مساله را فراتر از جمهوری اسلامی ببریم و دوربین خود را بالاتر بگیریم که حتی اگر من طرفدار جمهوری اسلامی نباشم، با این اپوزیسیون که هدف آنها زدن ملیت ما است، تکلیف خود را بدانم. دود این آتش، به چشم همه ایرانی‌ها می‌رود همانطور که به چشم تمام عراقی‌ها رفت.

عارضی در پایان ضمن اشاره به دید وسیع اثر خود پیرامون جشنواره عمار گفت: جشنواره عمار پس از سال ۸۸، سردمدار این جهاد تبیین بوده و حتی ما در دورافتاده ترین روستا ها نیز آثار آن را دیده‌ام. به‌نظر یکی از ثمرات تحول اساسی، همین جشنواره عمار است.

اثر سینمایی مستند «رقصنده با گرگ» در جشنواره اثر سینمایی عمار به اکران رسیده است. در این اثر سینمایی، سعی شده تا موضوع به صورت مستقیم و خبری مطرح نشود، بلکه روایتی خطی و غیرمستقیم به کار گرفته شود. این اثر سینمایی مساله اغتشاشات ورود به کشورهای خاورمیانه و تأثیر آن بر مطالعات تاریخی معاصر را مورد بررسی قرار می‌دهد. از نظرکارشناسان هنر هفتم، مستقیم و غیرمستقیم بودن برای این اثر سینمایی دو پیشینه دارد؛ یعنی پیشینه‌های تاریخی و فرهنگی خودمان و منظور از مستقیم و غیرمستقیم، قصه است. در این اثر سینمایی، سوژه به خوبی روایت شده است و مقایسه‌ای بین اتفاقات روایت خیالی و واق