کشف یک فناوری نوین برای تشخیص بیماری در روش‌های جدید

دانشمندان به تازگی روشی جدید برای تشخیص و تجزیه و تحلیل پروتئین‌ها پس از ترجمه (PTM) ارائه کرده‌اند. این روش از نانوحفره های زیستی استفاده می‌کند که حساسیت بالایی برای تشخیص PTM ها دارند و با معرفی الگوریتم‌های دیپ لرنینگ به صورت سریع و دقیق آن‌ها را تشخیص می‌دهد. این مدل توانایی تمایز بین PTM های مختلف پروتئین را دارد و می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی برای تشخیص بیماری‌ها استفاده شود. این روش نسبت به روش‌های سنتی که با مشکلات حساسیت و ویژگی محدودیت مواجه هستند، پیشرفت قابل توجهی دارد.

به گزارش دیجیاتور، پروتئین‌ها را می‌توان نیروی کاری سلول دانست، آن‌ها پس از سنتز معمولا دچار تغییرات مختلفی می‌شوند. از آنجا که این اصلاحات می‌توانند به شدت بر نحوه عملکرد یک پروتئین در سلول تأثیر بگذارند، این «اصلاحات پس از ترجمه» یا PTM در بسیاری از فرآیندهای زیستی مهم هستند.

PTM ها همچنین به عنوان نشانگرهای زیستی برای شناسایی برخی بیماری‌ها عمل می‌کنند، به این معنی که برای جلوگیری از تشخیص اشتباه می‌توانیم آنها را با دقت تشخیص داده و تجزیه و تحلیل کنیم. اما روش‌های سنتی از نظر حساسیت و ویژگی محدود هستند، به خصوص هنگام برخورد با غلظت کم پروتئین‌ها و الگوهای پیچیده PTM این روش‌ها محدودیت‌های زیادی را تجربه می‌کنند.

به تازگی دانشمندان EPFL یک روش جدید ایجاد کرده‌اند که حساسیت نانوحفره‌های زیستی را با دقت دیپ لرنینگ ترکیب می‌کند. این رویکرد نوآورانه می‌تواند نحوه تشخیص و تجزیه و تحلیل PTM ها را تغییر دهد.

این روش جدید از یک نانوحفره زیستی، برای تشخیص و تمایز پپتیدها بهره‌ می‌برد. گروه دال پرارو پیش از این با نانوحفره‌های مبتنی بر آئرولیزین کار کرده بود تا حسگرهایی با وضوح بالا از مولکول‌های پیچیده تهیه کنند و حتی داده‌های رمزگذاری شده در ماکرومولکول‌های مصنوعی را بخوانند. این فناوری نانوحفره به اندازه کافی حساس است تا بتواند این پپتیدها را در غلظت‌های پیکومولار تشخیص دهد که یک پیشرفت قابل توجه نسبت به روش‌های موجود است.

اما این روش چگونه کار می‌کند؟ با عبور پپتیدها از نانوحفره، آن‌ها باعث ایجاد تغییرات مشخص در جریان یون‌ها در نانوحفره می‌شوند که به این جریان عبوری از نانوحفره‌، «جریان یونی» گفته می‌شود. هر نوع PTM ساختار پپتید را به روشی منحصر به فرد تغییر می‌دهد و منجر به امضاهای متمایز در جریان می‌شود. با ضبط این تغییرات در جریان، این روش می‌تواند بین PTM های مختلف پپتیدها تمایز قائل شود.

آنچه باعث می‌شود این رویکرد از روش‌های پیشین متمایز شود، این است که در این فناوری از الگوریتم‌های دیپ لرنینگ برای تجزیه و داده‌کاوی‌های پیچیده استفاده می‌شود. این مدل با اطمینان می‌تواند امضاهای فعلی پپتیدها و انواع PTM آنها را شناسایی کند و روشی سریع، اتوماتیک و بسیار دقیق برای طبقه‌بندی آنها فراهم کند.

نتیجه‌گیری:
دانشمندان EPFL یک روش جدید برای تشخیص و تجزیه و تحلیل اصلاحات پروتئین پس از ترجمه (PTM) ارائه کرده‌اند. این روش از نانوحفره‌های زیستی به عنوان حسگرها استفاده می‌کند و با استفاده از الگوریتم‌های دیپ لرنینگ، قادر به شناسایی امضاهای پپتیدها و انواع PTM آنها است. این روش حساسیت بالا و قابلیت تشخیص پپتیدها در غلظت‌های پیکومولار را دارا است و می‌تواند از روش‌های سنتی اطلاعات بیشتری را استخراج کند. با استفاده از این روش، امکان شناسایی برخی بیماری‌ها نیز وجود دارد.