قدردانی از هنرمندانی که شعله‌ی آثار خلاقانه در صحنه نمایش را زنده نگه داشته‌اند

بازیگر پیشکسوت هادی مرزبان به مناسبت روز ملی هنرهای نمایشی، در تماشاخانه سنگلج حضور یافت و خاطرات جالبی از تمرین و اجرای صحنه نمایش را به اشتراک گذاشت. او درباره اجرای اولیه از نمایش «پلکان» و دیالوگ‌هایی که فراموش کرده بود اشاره کرد. مرزبان همچنین در مورد تجربه موشکافی در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» حمید سمندریان نیز حرف‌های جالبی داشت. او بخشی از خاطرات خود را به عنوان بخش شیرین یک اجرا معرفی کرد و اهمیت صحنه نمایش را در زندگی و آثار خلاقانه زنده خواند. همچنین مدیر کل هنرهای نمایشی نیز از هنرمندان صحنه نمایش تشکر کرد و اهمیت حضور تماشاگران را در حمایت از آثار خلاقانه صحنه نمایش بیان کرد. در پایان، بازیگران دیگری همچون پریسا مقتدی، پیامی از نویسنده معروف یون فوسه را به خواندن درآوردند که همه به همین سادگی نشان‌دهنده اهمیت و آرامش‌بخش بودن آثار خلاقانه صحنه نمایش بود.

به گزارش دیجیاتور به نقل از ارتباطات سازمانی اداره کل هنرهای نمایشی، روز گذشته، ۷ فروردین‌، همزمان با بزرگداشت روز ملی هنرهای نمایشی، هادی مرزبان، هنرمند پیشکسوت بازیگری و کارگردانی، با حضور در تماشاخانه سنگلج و پیش از اجرای نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» به کارگردانی فرشید قلی‌پور، به ذکر خاطراتی از تمرین و اجرای صحنه نمایش پرداخت و کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی نیز از هنرمندان نجیب صحنه نمایش تشکر کرد.

هادی مرزبان در ابتدای این مراسم،‌ ضمن خوشامدگویی به علاقه‌مندان صحنه نمایش که در تماشاخانه حضور یافته بودند و تبریک روز ملی هنرهای نمایشی، گفت:‌ وقتی یادی از صحنه نمایش می‌شود، ناخودآگاه به یاد رفتگان آن می‌افتیم. من حتی معتقدم خودِ صحنه نمایش هم مثل هنرمندانِ رفته است که وقتی تمام می‌شود،‌ فقط خاطره‌ای از آن باقی می‌ماند. و این خاصیت صحنه نمایش است که هنری زنده است.

وی درخصوص اولین اجرای خود ار متن اکبر رادی چنین بیان کرد: امروز چون روز جشن است، چند خاطره که ذکر آن باعث می‌شود خنده به لب تماشاگر بیاید را باید تعریف کنم. نخستین اجرای من از متن اکبر رادی به نمایش «پلکان» در سال ۶۳ برمی‌گردد که زنده‌یاد فردوس کاویانی در آنجا نقش شخصیت «بلبل»‌را بازی می‌کرد که پله‌های ترقی را طی می‌کرد و در صحنه چهارم این نمایش که در تئاترشهر به صحنه رفت، فردوس کاویانی باید لباس مشکی یک مهندس را به تن می‌کرد اما وقتی روی صحنه آمد متوجه شدم دکمه‌های لباس باز است. با هزار ترفند، به بازیگر نقش مقابل، ماموریت دادم بدون اینکه تماشاگر متوجه شود، به فردوس کاویانی این نکته را بفهماند، فردوس کاویانی بعد از اینکه متوجه قضیه شد، رو به تماشاگر شروع به بستن دکمه‌ها کرد که این کار باعث خنده تماشاگر شد. در واقع فردوس کاویانی چنان به دیوار چهارم معتقد بود که خود را روی صحنه بسیار رها و فرو رفته در نقش می‌دید.

این کارگردان صحنه نمایش که رکورد اجرای بیشترین متن تئاتر از اکبر رادی را در کارنامه دارد، در ادامه به ذکر بخشی از خاطرات خود در مقام بازیگر اشاره کرد و گفت: من در ۲ موقعیت بازیگری روی صحنه، دیالوگ نمایش را فراموش کردم که برای هر بازیگری ممکن است اتفاق بیفتد. یکی در نمایش «رستم و سهراب» ‌به کارگردانی زنده‌یاد مصطفی اسکویی بود(سال ۱۳۴۷) که نقش شاه سمنگان را بازی می‌کردم و متن تئاتر، ادبیات ردیف‌دار بود. در یک صحنه رو در روی رستم قرار می‌گرفتم باید این دیالوگ را می‌گفتم که «تهمتن امین است» اما اسم «تهمتن»‌را فراموش کردم. به جای این کلمه آهنگ زدم و بقیه دیالوگ را گفتم اما در آنترکت نمایش، رستم دنبال من می‌دوید که مرا کتک بزند.

مرزبان ادامه داد: موقعیت دوم در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده»‌ حمید سمندریان (سال ۱۳۵۱) بود که نقش مقابل اکبر زنجانپور را داشتم. در این نقش نیز یک دیالوگ یادم رفت و شروع به گفتن دیالوگ‌های بی‌ربط کردم تا دیالوگ اصلی یادم بیاید، ناگهان از پشت صحنه صدای عصبانیت مرحوم سمندریان را شنیدم که می‌گفت این دیالوگ‌ها چیه داری میگی؟ من با شنیدن صدای زنده‌یاد سمندریان، چنان ترسیدم که دیالوگ اصلی یادم آمد و شنیدم که با خوشحالی می‌گفت «بله! تشر رفتن کار خودش را کرد».

وی سپس این موارد را جزو بخش شیرین یک اجرا صحنه نمایش برشمرد و گفت: صحنه نمایش، پر از این خاطرات است که از رفتن همکاران و بازیگران آن ناراحت می‌شویم و سختی‌های تمرین و اجرا که پس از گذشت چند سال، به شیرین‌ترین بخش زندگی ما تبدیل می‌شوند. خصلت صحنه نمایش،‌ گریه و خنده است مثل خودِ زندگی. گروه صحنه نمایش «یاران» به سرپرستی غلامرضا عربی که متشکل از بازیگران نابیناست و آخرین بار نمایش «همه چیز می‌گذرد، تو نمی‌گذری» نوشته محمد چرمشیر را در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر به صحنه برده بودند نیز در ادامه این مراسم به صورت جمعی به بازخوانی چند ترانه قدیمی ایرانی پرداختند.

کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی در ادامه ضمن تشکر از هنرمندان صحنه نمایش، گفت: از هنرمندان نجیب صحنه نمایش تشکر می‌کنم که با وجود همه سختی‌ها چراغ صحنه نمایش را روشن نگه داشته‌اند،‌ دست بوس همه این عزیزان هستم و همچنین از شما تماشاگران عزیز که اصلی‌ترین سرمایه صحنه نمایش ما هستید هم تشکر می‌کنم که در سالن‌های صحنه نمایش حضور پیدا می‌کنید؛ خصوصاَ در این سالن که از قدیمی‌ترین سالن‌های اجرای صحنه نمایش کشور است.

در ادامه، پریسا مقتدی، بازیگر صحنه نمایش و مدیر تماشاخانه سنگلج به خواندن یک خط از پیام روز جهانی صحنه نمایش که توسط «یون فوسه»، متن تئاتر‌نویس شهیر جهان، بسنده کرد و گفت: تنها خط آخر پیام روز جهانی صحنه نمایش را می‌خوانم که جانِ مطلب را ادا کرده است:؛ منازعه و آثار خلاقانه متضاد یکدیگرند، همان‌گونه که منازعه و آرامش، متضاد یکدیگر هستند. به همین سادگی، آثار خلاقانهِ صحنه نمایش، آرامش است.

مراسم بزرگداشت هنرهای نمایشی با حضور هادی مرزبان برگزار شد. وی در مراسم به چند خاطره جالب از تمرین و اجرای صحنه نمایش اشاره کرد. او خاطرات جالبی از اجرا اول خود از متن اکبر رادی و نیز مواقعی که دیالوگ نمایش را فراموش کرده بود را با حضور تماشاگران به اشتراک گذاشت. مرزبان بیان کرد که صحنه نمایش پر از خاطرات شیرینی است و سختی‌های تمرین و اجرا بعد از مدتی به خاطرات خوشی تبدیل می‌شوند. همچنین از گروه صحنه نمایش «یاران» که به سرپرستی غلامرضا عربی فعالیت می‌کند، نیز قدردانی کرد. در انتها، کاظم نظری از هنرمندان صحنه نمایش و همچنین تماشاگران به خاطر حضورشان در این رویداد تقدیر کرد و درپایان پریسا مقتدی پیام روز جهانی صحنه نمایش را با اشاره به آرامش و آثار خلاقانه به اشتراک گذاشت.