تلویزیون نمایش داده شدنی مانند “بوعلی سینا” و “سربداران” می توانند درس هایی باشند.

بیتا احمدی، بازیگر هنر هفتم و تلویزیون، درباره علت نبود تنوع و کیفیت در سریال‌های تلویزیونی در یک دهه اخیر صحبت کرده است. او معتقد است که ورود نویسندگان کاربلد تلویزیون به هنر هفتم و تلویزیون باعث شده تا بیشتر سریال‌های فعلی به سوژه‌های دم‌دستی، شخصیت‌های ضعیف و روایت خیالی‌هایی دور از واقعیت‌های جامعه تبدیل شوند. همچنین، ضعف نظارت سازمان صدا و سیما بر تهیه‌کنندگان و مشکلات مالی نیز از دلایل اصلی این مسئله است. احمدی همچنین اشاره می‌کند که در گذشته رابطه نزدیکی بین هنر هفتم و تلویزیون وجود داشت و ستاره‌ها به طور متقابل در هر دو قالب فعالیت می‌کردند. او همچنین به نقش کلاس‌های ناملموس آموزش بازیگری در تماشای اثر سینمایی‌ها و اجراهای صحنه نمایش اشاره می‌کند و معتقد است که این آثار به عنوان یک منبع آموزشی برای بازیگران می‌تواند مفید باشد. احمدی در پایان می‌گوید که در حال حاضر چند پیشنهاد سینمایی و تلویزیونی دارد و در انتخاب آنها مراقبت می‌کند.

بیتا احمدی بازیگر هنر هفتم و تلویزیون با اشاره به اینکه ضعف فیلمنامه مهم‌ترین دلیل برای نبودش در سریال‌های تلویزیونی در یک دهه اخیر بوده است به خبرنگار دیجیاتور بیان کرد: تعداد زیادی از نویسندگان کاربلد تلویزیون وارد فضاهای دیگری مثل هنر هفتم و تلویزیون شده‌اند؛ به همین دلیل اغلب سریال‌های فعلی با سوژه‌های دم‌دستی، شخصیت‌هایی ضعیف و روایت خیالی‌هایی دور از واقعیت‌های جامعه به مخاطب عرضه می شود.

احمدی اظهارکرد: دلیل این کوچ را می‌توان در آشفتگی مالی سازمان صدا وسیما و خلف وعده‌هایی که از سوی تهیه‌کنندگان رقم می‌خورد نیز جستجو کرد. اگر نظارت سازمان بر تهیه‌کنندگان پررنگ‌تر شود، فیلمنامه‌نویسان، عوامل فنی و بازیگران هم با اعتماد بیشتری فعالیت خواهند کرد.

ستاره‌هایی که بین هنر هفتم و تلویزیون در رفت و آمد بودند

وی اظهار کرد: متأسفانه گویا خالی شدن تلویزیون از چهره‌های کاربلد و به تبع آن ریزش مخاطب، برای مدیران سیما اهمیت چندانی ندارد. البته این روند در بلندمدت می‌تواند روی مخاطبان هنر هفتم هم تأثیر منفی بگذارد. به هر حال بخش عمده‌ای از بازیگران و کارگردانان مطرح هنر هفتم کار خودشان را از تلویزیون آغاز کرده‌اند.

بازیگر سریال «خواب زده» افزود: در نیمه دوم دهه هفتاد که تلویزیون دوران طلایی سریال‌سازی را پشت سر می‌گذاشت، بسیاری از ستاره‌های تلویزیون، در هنر هفتم هم بازی‌های درخشانی ازخودشان به یادگار گذاشتند. به صورت متقابل، سینمایی‌ها هم از اینکه در مجموعه های پرمخاطب تلویزیونی بازی کنند استقبال می‌کردند این ارتباط نزدیک بین هنر هفتم و تلویزیون به هر 2 قالب رونق داده بود.

این بازیگر هنر هفتم و تلویزیون عنوان کرد: زنده‌یاد خسرو شکیبایی در حالی که ستاره سینمای‌ایران در سال‌های دهه هفتاد بود، در سریال‌هایی مثل «روزی روزگاری»، «خانه سبز» و «کاکتوس» هم خاطرات شیرینی برای مخاطبان رقم زد. در همین دوران کارگردانانی مثل مرحوم کیومرث پوراحمد، حسن فتحی، کیانوش عیاری، داود میرباقری، مهدی فخیم‌زاده، مرضیه برومند و … هم در عرصه هنر هفتم و هم در تلویزیون آثار جذابی را خلق کردند.

بازیگر اثر سینمایی سینمایی «خبر خاصی نیست» گفت: اخیراً عنوان شد که برنامه‌ریزی مالی سال آینده تلویزیون چند برابر شده است، اما آیا این افزایش برنامه‌ریزی مالی لزوماً به افزایش کیفیت آثار نمایشی هم می‌انجامد یا نه؟ فکر می‌کنم تلویزیون در حوزه آثار نمایشی بیش از آنکه به افزایش برنامه‌ریزی مالی وابسته باشد، نیازمند سازماندهی مالی صحیح و استفاده از هنرمندان توانمند است.

دیدن سریال هایی مثل «بوعلی سینا» و «سربداران» کلاس درس بود

بازیگر اثر سینمایی «خبر خاصی نیست» افزود: در دوره‌ای مجموعه‌هایی مثل «بوعلی سینا»، «سربداران»، «امام علی (ع)»، «روزگار قریب» و «روزی روزگاری» از تلویزیون پخش می‌شد که بینندگان آن از سطوح مختلف جامعه بودند. خاطرم است که در دوره‌های بازیگری که زیر نظر زنده‌یادان حمید سمندریان و امین تارخ داشتم، گاهی دیدن همین مجموعه‌های تلویزیونی به عنوان تکلیف به عهده هنرجویان گذاشته می‌شد؛ چراکه سریال‌ها برای بازیگران، فیلمنامه‌نویسان و عوامل فنی جوان در بخش‌های مختلف یک کلاس درس بود.

وی افزود: اگرچه برای بازیگران جوان حضور در هنر هفتم به دلیل ویژگی‌های هنری جذابیت بیشتری دارد، اما تلویزیون هم به علت گستره وسیع مخاطبانش می‌تواند یک سکوی پرتاب باشد. کیفیت فیلمنامه، روایت خیالی جذاب و حضور عوامل حرفه‌ای زمینه ماندگاری یک اثر را فراهم می‌کند حالا آن کار می‌تواند در قاب تلویزیون باشد و یا اینکه روی پرده نقره‌ای به مخاطبان عرضه شود.

احمدی درباره آخرین فعالیت‌های خود نیز گفت: یکی دو پیشنهاد سینمایی و تلویزیونی داشتم که در پذیرفتن آن ها مردد بودم. عجله‌ای ندارم و نمی‌خواهم به قیمت دیده شدن، در هر کاری حاضر باشم. البته اخیراً هم برای نقشی در یک کار سینمایی با من تماس گرفتند که این یکی واقعاً جای کار دارد؛ شخصیتی است که در جریان روایت خیالی اثر سینمایی تأثیرگذار است و به اصطلاح از آن نقش‌هایی است که آدم را وسوسه می‌کند.

وی در پایان بیان کرد: در مقاطعی که سر پروژه‌ای نیستم، حتماً از تمرینات بازیگری برای آمادگی بدنی و ذهنی خودم استفاده می‌کنم. از سوی دیگر سعی می‌کنم با دیدن اثر سینمایی‌های خوب و اجراهای صحنه نمایش از این فضا دور نشوم. به این آثار علاوه بر جنبه‌های سرگرم‌کننده و لذت‌بخشی که دارد به عنوان کلاس‌های ناملموس آموزش بازیگری نگاه می‌کنم.

ضعف فیلمنامه مهم‌ترین دلیل نبود بودن سریال‌های تلویزیونی است. تعداد زیادی از نویسندگان کاربلد تلویزیون وارد فضاهای دیگر شده‌اند. این باعث می‌شود که سریال‌های فعلی با سوژه‌های دم‌دستی، شخصیت‌هایی ضعیف و روایت خیالی‌هایی دور از واقعیت به مخاطب عرضه شود. ضعف مالی سازمان صدا وسیما و خلف وعده‌های تهیه‌کنندگان نیز به این موضوع کمک کرده است. برای بهبود وضعیت، نظارت سازمان بر تهیه‌کنندگان باید بیشتر شود. در گذشته، ستاره‌های کاربلد بین هنر هفتم و تلویزیون در رفت و آمد بودند و زیرا کارگردانان و بازیگران معروف در هر دو حوزه فعالیت می‌کردند. اما این روند در بلندمدت می‌تواند روی مخاطبان هنر هفتم هم تأثیر منفی بگذارد. برنامه‌ریزی مالی افزایش یافته تلویزیون، لزوماً به افزایش کیفیت آثار نمایشی منجر نمی‌شود. نیاز به سازماندهی مالی صحیح و استفاده از هنرمندان توانمند در تلویزیون وجود دارد. در گذشته، سریال‌هایی مانند «بوعلی سینا» و «سربداران» محتوای کلاس درسی داشتند و مورد استقبال بسیاری از بینندگان قرار می‌گرفتند. برای بازیگران جوان، حضور در هنر هفتم جذابیت بیشتری دارد، اما تلویزیون همچنان می‌تواند یک سکوی پرتاب باشد. کیفیت فیلمنامه، روایت خیالی جذاب و حضور عوامل حرفه‌ای ماندگاری اثر را فراهم می‌کند. اخیراً برنامه‌ریزی مالی سال آینده تلویزیون افزایش یافته است، اما آیا این افزایش برنامه‌ریزی مالی باعث بهبود کیفیت آثار نمایشی می‌شود یا نه؟ نهایتاً بازیگران و عوامل فنی در سریال‌ها و اثر سینمایی‌های تلویزیونی باید به خوبی سازماندهی شوند. نیاز به تمرین بازیگری و دیدن اثر سینمایی‌های خوب و اجراهای صحنه نمایش نیز واضح است.