نگاه نقاش به “گناه مشترک” و آگاهی زمان

نمایش “گناه مشترک”، نوشته و کارگردانی ماهیار چرمچی، به تازگی در پردیس صحنه نمایش شهرزاد به روی صحنه رفته است. این نمایش به عنوان یک اثر فلسفی و روانکاوانه درباره زنان معرفی می‌شود و به صورت گروتسک و سوررئالیستی سعی دارد تا بیننده را با دغدغه‌های متن آشنا کند. روایت خیالی نمایش درباره پنج زنی است که در اتاقکی بدون هیچ ورودی و خروجی گیر افتاده‌اند و سعی می‌کنند از طریق بررسی منطقی اوضاع دلیل زندانی شدن خود را بفهمند. چرمچی، که خود را یک نقاش معرفی می‌کند، می‌گوید که تماشاگران این نمایش را از طریق نگاه و ذهنیت یک نقاش می‌بینند. او می‌افزاید که در نقاشی‌های خود نیز سعی می‌کند تا اشاره‌ای به زخم‌های ناخواگاه فردی، خانوادگی و اجتماعی بکند. موضوع اصلی این نمایش “حذف” است؛ حذف آگاهانه و ناخودآگاه یک بخش از خویشتن یا اجتماع را که لزوماً بدون رحمی رخ می‌دهد. چرمچی می‌گوید که جامعه ما دغدغه دارد و توانایی اندیشیدن و بازنگری را دارد و اگر فردی را به زبانی فهم‌پذیر مساله‌ای فلسفی و زیستی بیان کنید، تاثیرگذار هستید. او همچنین به دغدغه‌های مالی و چالش‌هایی که برای اجرای این نمایش داشته است، اشاره می‌کند و می‌گوید که برای پذیرایی از مهمانان عزیزمان، ما باید خلاق باشیم. او همچنین می‌افزاید که نمایش‌های محتواگرا و دغدغه‌مند برای تفریح و خنده طراحی و خلق نشده‌اند، بلکه برای آگاهی زمان باید از نگاه دیگری به محتوا پرداخت. نمایش “گناه مشترک” با بازیگرانی از جمله مه لقا باقری، نسیم ادبی، نگین خامسی، الهام شعبانی و نیکی مظفری تا ۱۵ دی میزبان تماشاگران است.

ماهیار چرمچی نویسنده و کارگردان نمایش «گناه مشترک» که این روزها در پردیس صحنه نمایش شهرزاد روی صحنه است درباره ویژگی های این اثر نمایشی به خبرنگار دیجیاتور گفت: «گناه مشترک» نمایشی فلسفی، روانکاوانه و دغدغه مند درباره زنان است. این نمایش به عنوان اثری گروتسک و سوررئالیستی سعی دارد بیننده اش را با دغدغه های متن آشنا کند. من نقاش هستم و نگاهم به تصویر شاید تفاوت‌های زیادی با آنچه که معمولِ اجرای نمایش و اثر نمایشی است، داشته باشد به همین دلیل مخاطبان از دریچه نگاه و ذهنیت یک نقاش این نمایش را می‌بینند.

وی افزود: روایت خیالی نمایش یک خطی است؛ پنج زن در اتاقکی بدون هیچ ورودی و خروجی گیر افتاده اند. آنها که شوکه شده اند و هیچ آشنایی با یکدیگر ندارند در ابتدا به نزاع با یکدیگر می‌پردازند و پس از آن سعی می‌کنند از طریق بررسی منطقی اوضاع دلیل زندانی شدن خود در این فضای عجیب را بفهمند و به‌دنبال دلیل اشتراکی باشند که موجب این اتفاق شده است. من در نقاشی هایم هم تلاش می‌کنم آثاری را خلق کنم که اشاره به زخمی روی ناخوآگاه فردی، خانوادگی و اجتماعی دارد. گاهی این دغدغه ها در قاب نقاشی جا نمی‌شوند و آن وقت است که باید قاب صحنه را انتخاب و امتحان کرد. موضوع این نمایش «حذف» است. حذف آگاهانه و ناخودآگاه بخشی از خویشتن یا اجتماع که لزوما هم بی‌رحمانه اتفاق می افتد.

چرمچی با اشاره به اینکه در شب‌هایی که از اجرا گذشته با پوست و استخوان درک کرده که جامعه چقدر آگاه و هوشمند است، ادامه داد: جامعه ما دغدغه دارد و دغدغه پذیر است. درست است که گاهی بعضی دغدغه ها آن قدر تکراری و بدیهی شده اند که گفتن از آنها به نوعی شعار به نظر می‌رسد اما در این شب ها بسیار مخاطبانی را دیده ام که به فکر فرو رفته اند و به بازنگری و اسکن مجدد خود و جهان اطرافشان پرداخته اند. شک نکنید که اگر فردی را در ساده ترین جایگاه اجتماعی با زبانی فهم پذیر متوجه یک مساله و زخم فلسفی و زیستی کنید، تاثیرگذار هستید. او در عمق وجودش به این معنا آگاه است اما مساله آن قدر بدیهی شده که از دسترسش خارج شده است. ما مسوول ارایه راه حل نیستیم بلکه مسوول توجه دادن به جامعه هستیم.

این کارگردان درباره دغدغه‌های مالی که برای اجرا داشته است، بیان کرد: من هم با همان چالشی که یک خانواده متوسط ایرانی برای پذیرایی از مهمان عزیزش روبه‌رو است، مواجه بودم. شما می‌خواهید به نحو احسن و با تمام وجود پذیرایی کنید و حق مطلب را ادا کنید اما توان مالی شما مناسب این پذیرایی نیست پس خلاقیت را به ماجرا وارد می کنید. به شکلی تدارک می بینید که قطعا مورد پذیرش روح کمال‌گرایتان نیست اما بهترین سعی شماست در آبرومند برگزار کردن مهمانی و در نهایت آرزو می کنید که مطبوع مهمان عزیزتان باشد.

وی با اشاره به اینکه نمایش‌های محتواگرا و دغدغه مند برای سرگرمی و خنده طراحی و خلق نشده اند، بیان کرد: این را می‌دانم که در شرایط فعلی همه به دنبال تفریح و متوقف کردن لحظه‌ای معضلاتشان هستند و ترجیح می دهند تا با دمی خندیدن کمی آرام بگیرند اما گاهی باید از نگاهی دیگر به محتوا پرداخت و برای آگاهی زمان گذاشت.

مه لقا باقری، نسیم ادبی، نگین خامسی، الهام شعبانی، نیکی مظفری بازیگران این نمایش هستند که تا ۱۵ دی ساعت ۱۹:۴۵ در سالن شماره یک پردیس صحنه نمایش شهرزاد روی صحنه است.

نمایش «گناه مشترک» یک اثر فلسفی، روانکاوانه و دغدغه‌مند درباره زنان است. این اثر بیننده را با دغدغه‌های متن آشنا می‌کند. این نمایش به صورت سورئالیستی سعی دارد تا دلیل زندانی شدن پنج زن در یک اتاقک عجیب را ارائه کند. هدف این اثر همان “حذف” دغدغه‌ها و آگاهانه و ناخودآگاه است. کارگردان نیز از نقش خود برای توجه دادن به جامعه صحبت کرده است. نمایش «گناه مشترک» تا مطالعات تاریخی ۱۵ دی در صحنه نمایش شهرزاد اجرا می‌شود.