روحیه ساخت و ساز اثر سینمایی تجاری را ندارم/ بحران تولیدی هنر هفتم در اکران

علی قوی‌تن، کارگردان اثر سینمایی سینمایی «زندگی و زندگی» که در سینماهای منتخب «هنروتجربه» اکران شده است، در گفت‌وگو با خبرنگار دیجیاتور درباره ایده این اثر سینمایی توضیح داد که این ایده در زمان ساخت اثر سینمایی «رویای سهراب» به وجود آمده و پس از نوشتن فیلمنامه در سال ۱۳۹۹ ، در سال ۱۴۰۰ آن را ساخت. وی درباره توجه به سینمای هنری و شاعرانه صحبت کرد و اشاره کرد که از سال ۱۳۸۵ به سمت سینمای هنری رفته و با این خاطر که اثر سینمایی‌هایش در جشنواره‌های جهانی حضور داشته و جوایز دریافت کرده، راضی است. قوی‌تن نیز سینمای «هنروتجربه» را برای فیلمسازانی که در حوزه هنری فعال هستند، مناسب ارزیابی کرد و از وجود گروه «هنروتجربه» در این زمینه خوشحالی بیان کرد. او نیز نکته‌ای اشاره کرد که گروه «هنروتجربه» نیاز به چند هنر هفتم دارد تا آثار خود را به نمایش بگذارد و بحرانی در اکران سینمایی را مطرح کرد. در پایان، او به ضرورت روبرو شدن با تکنولوژی جدید تا سیستم های سینمایی با آن سازگار باشند اشاره کرد.

علی قوی‌تن کارگردان اثر سینمایی سینمایی «زندگی و زندگی» که در سینماهای منتخب «هنروتجربه» اکران شده است، در گفت‌وگو با خبرنگار دیجیاتور درباره ایده این اثر سینمایی توضیح داد: به ایده این اثر سینمایی زمانی که در حال ساخت اثر سینمایی «رویای سهراب» و بازی در نقش سهراب سپهری بودم، برخوردم چون معمولا به این سبک کار می‌کنم که وقتی در حال انجام یک کار هستم، ذهنم برای فکر کردن روی موضوعی دیگر نیز آمادگی دارد. این موضوع به سال ۱۳۹۸ برمی‌گردد. در نهایت فیلمنامه «زندگی و زندگی» را سال ۱۳۹۹ نوشتم و سپس آن را در سال ۱۴۰۰ ساختم.

وی درباره توجهش به سینمای هنری و شاعرانه گفت: این توجه به روحیه و ذات آدم‌ها بستگی دارد؛ سال ۱۳۷۰ زمانی که اولین اثر سینمایی سینمایی‌ام را ساختم، کسی نمی‌دانست من چه چیزی را دوست دارم و به دنبال چه سینمایی هستم. دوست داشتم در سینمایی که علاقمندی‌ام بود، فعالیت کنم و موضوعات مورد توجهم در سینمای فلسفی و هنری را بسازم اما آن زمان این مهم میسر نشد و در واقع نگذاشتند. افرادی که برای تصویب و تایید فیلمنامه حضور داشتند، میدان را به ما واگذار نکردند و من نیز به تبع دیگران، به سینمای بدنه یا تجاری سوق پیدا کردم.

قوی‌تن در توضیح بیشتر بیان کرد: سینمای بدنه یا تجاری را رد نمی‌کنم همچنان‌که این هنر هفتم باید در هر کشوری باشد و حدود ۸۰ درصد اثر سینمایی‌ها با این نوع ساخته می شوند اما کار کردن در این نوع هنر هفتم، با توجه به روحیه هر هنرمند، متفاوت است و هر کسی که روحیه کار کردن در این فضا را دارد، باید در سینمای تجاری کار کند. من روحیه کار در سینمای تجاری را نداشتم اما توانایی این کار را داشتم و تا سال ۱۳۸۵ که اثر سینمایی‌های متفاوتی در ژانرهای مختلف ساختم، گواه بر این موضوع است. یکی از دلایل فعالیتم در سینمای تجاری، این بود که فاکتورهای برگشت سرمایه در سینمای تجاری اتفاق می‌افتد؛ سینمایی که محتوایی ندارد و به سرگرمی صرف فکر می‌کند. از سال ۱۳۸۵ فکر کردم که این سینمای من نیست و تصمیم گرفتم به سمت سینمای هنری بروم و از آن به بعد با وقفه‌ای چهار ساله، با سرمایه خودم وارد میدان سینمای هنری شدم.

وی درباره هزینه‌های ساخت اثر سینمایی هنری نیز گفت: ۲ سال پیش که «زندگی و زندگی» را ساختم، می‌توانستم با سرمایه ساخت آن، یک آپارتمان نقلی خریداری کنم اما الان با آن سرمایه، چیزی نمی‌توان گرفت! من به پول و درآمد فکر می‌کنم که بتوانم فیلمم را بسازم اما با این نگاه که پولی بگذارم تا سود کند، زندگی نمی‌کنم. همین که اثر سینمایی‌هایم در جشنواره‌های مختلف جهان حضور دارد، برایم کافی است؛ همچنان که اثر سینمایی «زندگی و زندگی» در ۵ جشنواره جهانی، جایزه بهترین بازیگر زن، بهترین بازیگر کودک، بهترین کارگردانی و هیات داوران را گرفته است. این حضورهای موفق امیدوارکننده است و به ما می گوید که در حال پیمودن راه درست هستیم.

این نویسنده و کارگردان، سینمای «هنروتجربه» را برای فیلمسازانی که در سینمای تجربی و هنری فعال هستند، مناسب ارزیابی کرد و توضیح داد: اگر گروه «هنروتجربه» نبود، به هیچ عنوان فکرش را نمی‌کردم که فیلمم را برای اکران به گروهی آزاد بسپارم. البته باید نکته‌ای را مطرح کنم که پیشنهادم نیز است؛ در روزگار قدیم، ۳ سالن هنر هفتم در تهران بود که اثر سینمایی‌های هنری را مدام نمایش می‌دادند و فیلمی غیر از اثر سینمایی‌های هنری اکران نمی‌کردند. خاطرم است در سال ۷۲ اثر سینمایی «ضربه طوفان» را ساخته بودم که اکشن حادثه‌ای بود. با آقای هوشنگ کاوه مالک هنر هفتم عصر جدید برای اکران فیلمم که در استودیوی عصر جدید صداگذاری شده بود، صحبت کردم که وی قبول نکرد و به من گفت هر زمان اثر سینمایی هنری ساختم، در هنر هفتم عصر جدید اکران می‌شود. هوشنگ کاوه با سرمایه خودش هنر هفتم عصر جدید را برای اکران اثر سینمایی‌های هنری ساخت و اثر سینمایی‌های هنری را حتی اگر سالن خالی بود، نمایش می‌داد.

وی بیان کرد: این ۳ سالن هنر هفتم که مختص به نمایش اثر سینمایی‌های هنری بود، به نوعی به پاتوق تبدیل شده بود و حتی از شهرستان‌ها هم که به تهران می‌آمدند، می‌دانستند اثر سینمایی‌های هنری در این سینماها نمایش داده می‌شود.

قوی‌تن با اشاره به روند نمایش اثر سینمایی‌های «هنروتجربه» و مقایسه آن با دوران فعالیت هنر هفتم عصر جدید تاکید کرد: همین که در این وانفسا، گروه سینمایی «هنروتجربه» وجود دارد که آثار سینمایی هنری را به نمایش درآورد، جای خوشحالی دارد. اما این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که گروه «هنروتجربه» باید چند هنر هفتم در اختیار داشته باشد تا در آن‌ها تنها اثر سینمایی‌های این گروه به نمایش درآید. به همین دلیل است که هنر هفتم دچار بحرانی در اکران است که فناوری طراحی نشده است.

کارگردان «رویای سهراب» در پایان گفت: در حال حاضر، قاتل اثر سینمایی‌های «هنروتجربه»، سانسی بودن نمایش‌هاست؛ من نمی‌گویم که وقتی دنیا به سمت پیشرفت می‌رود، ما نرویم! بلکه معتقد هستم باید ابزارهایی به دست آوریم که سیستم جدید تکنولوژی را سر و شکل درستی دهد تا با سیستم‌های ما نیز سازگار باشد.

اصول سینمای هنری از مرحله نویسندگی آغاز می‌شود و با احترام به روحیه هنرمندان ادامه پیدا می‌کند. توجه به موضوعات فلسفی و هنری در اثر سینمایی‌ها همیشه مورد توجه قرار می‌گیرد. امکان ارائه ایده‌های دیگر حتی در حین انجام یک پروژه وجود دارد. حضور در جشنواره‌های بین‌المللی و دریافت جوایز از جوانب مثبت تلاش‌های هنری است. ساخت اثر سینمایی‌های هنری نیازمند پشتیبانی مالی قوی و تامین برنامه‌ریزی مالی‌های لازم است. بهبود سیستم‌های ارائه و نمایش اثر سینمایی‌های هنری امری ضروری به شمار می‌آید.