دغدغه وطن‌دوستی در شاهنامه: ما کمتر از صحنه نمایش تهران نیستیم

[ad_1]
نمایش «رویای اسبی به نام شبرنگ» از شاهنامه فردوسی الهام گرفته شده است و روایت خیالی کیخسرو را به تصویر می‌کشد. این نمایش در طول یک ماه و نیم تمرین شده است و با حضور ۴۰ بازیگر در جشنواره صحنه نمایش فجر اجرا خواهد شد. محور اصلی این اثر نمایشی بحث وطن، نام ایران و ارزش‌گذاری به وطن استوار است. همچنین از جمله ویژگی‌های این نمایش می‌توان به وفاداری به شاهنامه، شیوه فرمالیستی کارگردانی، حضور بازیگران مجرب و جوانان دهه هشتادی، هنر صوتی خوب نمایش و طراحی صحنه دینامیک و کاربردی اشاره کرد. هرچند که مشکلات مالی این نمایش بزرگ‌ترین چالش برای ساخت و ساز آن بوده است. اما کارگردان امیدوار است که این اثر، همچون فردوسی و شاهنامه، بتواند توجه مخاطبان و همچنین حامیان مالی را جلب کند.

محمد جهان‌پا کارگردان نمایش «رویای اسبی به نام شبرنگ» نوشته مهدی سیم‌ریز از شهر مشهد که روزهای اول و دوم چهل و دومین جشنواره بین‌المللی صحنه نمایش فجر در بخش مسابقه صحنه نمایش ایران و هویت ملی و در سالن اصلی مجموعه صحنه نمایش شهر اجرا می‌شود، درباره موضوع این اثر نمایشی به خبرنگار دیجیاتور گفت: این نمایش برگرفته از شاهنامه فردوسی و روایت خیالی کیخسرو است و کاملا وفادارانه به شاهنامه و به شیوه فرمالیستی کارگردانی شده است. حدود ۴۰ بازیگر در این اثر حضور دارند و قبل از حضور در جشنواره صحنه نمایش فجر، در سالن تئاترشهر مشهد هم حدود ۲۰ اجرای موفق داشته است.

وی تاکید کرد: در بطن ماجرا دغدغه اصلی ما در نمایش «رویای اسبی به نام شبرنگ» بحث وطن، نام ایران و ارزش‌گذاری به وطن است. لذا بهترین روایت خیالی و دستمایه می‌توانست اسطوره کهن کیخسرو باشد زیرا کیخسرو نماد عقل و وطن‌پرستی است. در دوران کیخسرو منازعه ایران و توران به پایان می‌رسد و ایران به دوران اوج خود بازمی‌گردد.

جهان‌پا با اشاره به یک ماه و نیم تمرین برای اجرای «رویای اسبی به نام شبرنگ»، درباره ویژگی‌های مدنظر در اجرای این اثر نمایشی، یادوآر شد: یکی از جذابیت‌های کار ما حضور ۳ بازیگر پیشکسوت صحنه نمایش مشهد به همراه جوان‌های دهه هشتادی است. همچنین هنر صوتی خوب نمایش از ویژگی‌های اثر است. در ساخت ماسک و آکسسوآر هم تلاش کردیم طراحی‌های جدیدی را برای کار داشته باشیم.

کارگردان «رویای اسبی به نام شبرنگ» درباره ویژگی‌های طراحی صحنه این اثر نمایشی، اظهار کرد: حدود ۱۰ سال است که با مهدی شریفی به عنوان طراح صحنه، کارهای مشترک بسیاری داریم. شریفی طراح خلاقی است و دکور کاربردی طراحی می‌کند، طراحی‌های وی فقط ظاهری و پرکننده فضا نیست. دکور «رویای اسبی به نام شبرنگ» کاملا در خدمت کار است و بیش از ۱۰ صحنه با کمک بازیگران این دکور تغییر و هر لحظه به شکلی متفاوت درمی‌آید. در کمتر از ۳۰ ثانیه صحنه‌ها را تغییر می‌دهیم.

وی درباره انگیزه خود برای حضور در جشنواره صحنه نمایش فجر، تاکید کرد: ۱۵ سال است که در دوره‌های مختلف در کسوت بازیگر و کارگردان در جشنواره حضور دارم. نکته‌ای که برای من مهم بوده این است که اثر در این موقعیت خاص که توجه کشور معطوف به جشنواره صحنه نمایش فجر است، هم خوب اجرا و هم دیده شود. مایل هستم که جشنواره صحنه نمایش فجر عرصه دیدن‌شدن ویژگی‌های هنری هر استان باشد. هر گروهی وارد جشنواره می‌شود نماینده استان خود به لحاظ متن تئاتر‌نویسی، کارگردانی و بازیگری است.

جهان‌پا تصریح کرد: گروه‌های صحنه نمایش مقیم شهرهای مختلف فاصله‌ای با صحنه نمایش پایتخت ندارند مگر به لحاظ تجهیزات دیجیتال و امکانات. در پایتخت امکانات بهتری برای اجرای صحنه نمایش وجود دارد و بهترین‌های گرایش‌های مختلف در تهران گردهم آمده‌اند که البته همگی آن‌ها از اهالی پایتخت نیستند. جشنواره صحنه نمایش فجر فرصتی است تا صحنه نمایش شهرستان خود را محک بزند و خود را به خوبی عرضه کند.

وی معتقد است جشنواره صحنه نمایش فجر اگر بتواند اجراهای عمومی را در پایتخت و سایر استان‌ها تسهیل کند، اتفاق بسیار خوبی رقم خواهد زد.

این کارگردان صحنه نمایش درباره چالش‌های مالی برای ساخت و ساز «رویای اسبی به نام شبرنگ»، اظهار کرد: هزینه‌های زیادی را متحمل شدیم و دوست دارم کار دیده شود، دیده‌شدن این کار یعنی دیده‌شدن شاهنامه و فردوسی و در عین حال الگویی درست را به جوان امروزی ارایه ‌می‌دهیم. طرح بحث ایران، وطن و وطن‌پرستی در این نمایش برای ما خیلی مهم است.

جهان‌پا تاکید کرد: بزرگ‌ترین مشکل ما بحث مالی است. صحنه نمایش مدیوم کوچکی است و چون مانند هنر هفتم برگشت پول ندارد به همین دلیل اسپانسرها زیاد تمایلی برای حضور در این عرصه ندارند. کسی که در صحنه نمایش کار می‌کند به خاطر عشق این کار را انجام می‌دهد. صحنه نمایش آثار خلاقانه مادر است و حکومت باید کمک کند و نمی‌توان در این دست کارها زیاد به بخش خصوصی اتکا کرد. نمی‌توان با این گونه نمایش‌ها سطحی برخورد کرد. ما در قبال نوشتار خلاقانه باشکوه فردوسی مسؤول هستیم و نمی‌توانیم کار را از فضای فاخر خارج کنیم.

[ad_2]
نتیجه گیری:
نمایش “رویای اسبی به نام شبرنگ” به شاهنامه فردوسی و روایت خیالی کیخسرو متکی است و به شیوه فرمالیستی کارگردانی شده است. محور داستانی این نمایش، وطن، نام ایران و ارزش‌گذاری به وطن است. در نمایش، از ۴۰ بازیگر و ۳ بازیگر پیشکسوت صحنه نمایش مشهد استفاده شده است. همچنین هنر صوتی و طراحی دکور نیز از ویژگی‌های این اثر هنری است. کارگردان این نمایش، بیان کرده که یکی از چالش‌های این ساخت و ساز، مشکلات مالی است و نمی‌توان روی بخش خصوصی تماماً حساب کرد. نمایش “رویای اسبی به نام شبرنگ” علاوه بر اینکه شاهنامه را بررسی می‌کند، الگویی درست را به جوانان امروزی نشان می‌دهد.