عدم ساخت و ساز اثر سینمایی‌ها توسط ارگان‌ها به دلیل مسائل سیاسی/ تسویه‌حساب‌های روابط حکومتی‌زده
0 نظر
در برنامه “نقد هنر هفتم”، بحث‌های زیادی درباره جشنواره بین‌المللی اثر سینمایی فجر و وضعیت سینمای ایران به میز گفت‌وگو آورده شد. از اختلاف نظرها درباره اثر سینمایی‌های برنده و آرای داوری تا ارتباط تعارفی ارگان‌ها با هنر هفتم و نگرش‌های مختلف نهادها در این زمینه. همچنین اشاره شد که وضعیت سینمای ایران شبیه سینمای قبل از منازعه ایتالیا است و بیشتر تمرکز بر بخش تجاری و کمدی این تولیدی است. این بحث‌ها نشان از نیاز به استراتژی‌های روشن و هدفمند در سینمای ایران دارند.
به گزارش خبرنگار دیجیاتور، شصت‌ودومین قسمت از برنامه «نقد هنر هفتم»، شب گذشته ۲۶ بهمن ماه روی آنتن شبکه چهار سیما رفت. بخش ابتدایی «نقد هنر هفتم»، به میز گفت‌وگوی ویژه با موضوع «چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی اثر سینمایی فجر» اختصاص داشت که با حضور محمد قربانی و سیدرضا منتظری از منتقدان هنر هفتم برپا شد.
تسویه حساب‌های روابط حکومتی زده، اتفاقات مهیب، سکوت و چند روایت خیالی دیگر
امیررضا مافی منتقد و مجری برنامه ابتدا بیان کرد: صاحبان سیمرغ‌ها از اینکه برنده شدند، لذت می‌نام تجاری و آن‌هایی که برنده نشدند، شاید کمی ناراحت باشند. جشنواره چهل‌ودوم حاشیه‌های فراوانی هم داشت؛ از اختلاف نهادها شروع شد و در نهایت به اختلاف نظر درباره اثر سینمایی‌های سودای سیمرغ رسید. متن جشنواره فجر امروز تمام شده و به نظر می‌رسد که ما نیازمند یک تامل گسترده در کل سینمای کشورمان هستیم؛ سینمایی که امسال هزار میلیارد تومانی شد که آن هم در مدار کمدی و گونه خاصی از اثر سینمایی‌ها به این موقعیت دست پیدا کرد.
وی ادامه داد: تسویه‌حساب‌های روابط حکومتی‌زده یکی دیگر از اتفاقات مهیبی است که این روزها گریبان اهالی هنر هفتم، رسانه و حتی مدیران را گرفته است، به شکلی که همه تلاش می‌کنند، نشان دهند که حرفشان درست و حق است. در این شرایط پیچیده کمی باید تامل و سکوت کرد تا بعدتر بشود درباره سینمای این کشور دوباره وارد گفت‌وگو شد.
وضعیت سینمای ایران شبیه سینمای قبل از منازعه ایتالیا است
سپس محمد قربانی منتقد هنر هفتم بیان کرد: ما اگر به سراغ مطالعات تاریخی هنر هفتم برویم؛ می‌توانیم به سینمای شوروی و سینمای قبل از منازعه ایتالیا اشاره کنیم. به نظر من وضعیت سینمای ایران شبیه حالت دوم است. در آن دوره ایتالیا ۲ دسته اثر سینمایی وجود داشت؛ اثر سینمایی‌هایی که توسط حاکمیت حمایت می‌شد و یک دسته اثر سینمایی که عموما کمدی و گاها آثار خلاقانه برای آثار خلاقانه بود. هنر هفتم امروز ما نیز چنین وضعیتی دارند؛ امسال نزدیک ۲۰ اثر از اثر سینمایی‌های جشنواره ارگانی بودند و در مقابل اثر سینمایی‌های کمدی و بی‌مساله وجود داشتند.
در ادامه سیدرضا منتظری مطرح کرد: اگر قرار باشد که جشنواره فجر به همین منوال پیش برود، نهایتا تا پنج سال دیگر اعتبارش را نزد اهالی هنر هفتم از دست می‌دهد. گویی که ما با ارگان‌ها و فیلمسازان پیشکسوت دچار یک نوع تعارف شده‌ایم و اصلا تکلیف مشخص نیست که جشنواره با چه هدف و استراتژی برگزار می‌کنیم و مادامی که استراتژی مشخص نباشد ماجرا همین است. امسال روی محتوا و کیفیت اثر سینمایی‌ها و همچنین داوری‌ها نیز اختلاف نظرهایی وجود داشت. این جشنواره می‌بایست یک هدف‌گذاری روشن داشته باشد و رسما باید اعلام شود تا تکلیف همه روشن شود. باید یک بار اهالی رسانه با هیات داوران نشستی داشته باشند و ببینیم بر اساس چه مبنایی این اثر سینمایی‌ها را انتخاب کردند آیا هدفی پشت این تصمیمات بوده یا پای سلیقه شخصی در میان است؟
کمیت در سینمای ایران بر کیفیت فایق آمده است
سپس قربانی عنوان کرد: مساله من با اثر سینمایی‌های جشنواره غیاب مساله و روابط حکومتی سازماندهی سینمایی است. به طوری که کمیت بر کیفیت فایق آمده است. سینمای حاکمیتی دغدغه مالی ندارد چرا که برنامه‌ریزی مالی مشخص برای ساخت اثر سینمایی‌هایش را دارد و تجاری بودن اصلا مساله‌اش نیست. همین هم باعث شده که عده‌ای از کارگردانان و فیلمسازان با همین سینمای نهادها و ارگان‌ها فربه شوند و بعدها برای همین هنر هفتم ناز کنند. سوال اینجاست که وقتی سینمای نهادها دغدغه تجاری و مالی ندارند، پس حتما دغدغه فرهنگی دارند. این جریان مستلزم قصه گفتن است اما سوال اینجاست که مدیر دولتی چه چیزی از هنر هفتم می‌خواهد؟
در ادامه منتظری اظهار کرد: روابط حکومتی‌ها باید اول اعلام شود تا بتوان آن را اعمال کرد. امسال جشنواره فجر بیشتر روی ویژگی‌هایی مانند تنوع اقلیمی مانور رسانه‌ای داد و این به روابط حکومتی‌گذاری برخی نهادها مرتبط میشود. به عنوان مثال سازمان اوج امسال «مجنون» و «پرویزخان» را در جشنواره داشت، باید پرسید که آیا برای این ۲ اثر سینمایی به یک اندازه هزینه کرده؟ قطعا خیر. «پرویز خان» خیلی اثر سینمایی ارزان‌تری بود اما کارکردش در سینمای استراتژیک می‌گنجد و حس غرور ملی را در مخاطب برانگیخته می‌کند. همچنین «پرویز خان» اثری است که امکان دارد در گیشه موفق شود.
ارگان‌ها نباید تنها برای رفع تکلیف اثر بسازند
وی افزود: ارگان‌ها نباید تنها برای رفع تکلیف اثر بسازند و صرفا به کمیت اثر سینمایی‌ها اهمیت دهند. ارگان‌ها می‌توانند به جای ۹ اثر سینمایی، یک اثر سینمایی باکیفیت و درخور جشنواره فجر بسازند تا با این مساله روبه‌رو نشویم که به فیلمنامه سیمرغ تعلق نگیرد. نمی‌شود سیمرغ به اثر سینمایی تعلق گیرد اما به فیلمنامه نه. ما امسال چهار انیمیشن داشتیم اما داوری جداگانه برای آن‌ها نداشتیم. تا زمانی که ما با تعارف به هنر هفتم نگاه کنیم، اوضاع همین است و اعتبار جشنواره نزد اهالی هنر هفتم دچار خدشه خواهد شد.
قربانی در پایان بیان کرد: نکته خطرناک امسال این بود که مساله اثر سینمایی‌ها اتفاقات معاصر نبود؛ فرار از امروز اتفاق نگران‌کننده‌ای نیست. ما سعی می‌کنیم مشکلات امروز را در گذشته حل کنیم. من حس می‌کنم در این جشنواره به اثر سینمایی «مجنون» ظلم زیادی شد، خیلی جالب است که بهترین تدوین و فیلمبرداری و کارگردانی برای آثار دیگری است اما در نهایت بهترین اثر سینمایی «مجنون» اعلام میشود. این تا حدی پیش رفت که مهدی شاه‌محمدی کارگردان اثر گفت من نمی‌خواهم دیگر اثر سینمایی بسازم.
– نقد هنر هفتم برنامه‌ای است که به بررسی و بحث در مورد جشنواره اثر سینمایی فجر می‌پردازد.
– اختلافات و تناقضات موجود در جشنواره و نیاز به تامل گسترده در کل سینمای کشور
– عدم استراتژی‌گذاری و شفافیت در جشنواره فجر
– تنوع اقلیمی و مانور رسانه‌ای در جشنواره و تاثیر آن بر انتخاب‌های فیلمی
– عدم فرصت برابری و داوری جداگانه برای انیمیشن‌ها
– نیاز به تقویت کیفیت اثر سینمایی‌ها و اعلام استراتژی رسمی تا به اعتبار جشنواره زیانی وارد نشود.
– ظلم و تعصب در انتخاب بهترین اثر سینمایی و اثرگذاری آن بر فیلمسازان حرفه‌ای